Het is tijden geleden dat ik naar het Songfestival heb gekeken, de laatste keer was toen Sandy Shaw had gewonnen met ‘Puppet on a string’. Nu Waylon meedoet is er een soort reuring ontstaan die me erbij trekt. Waylon had genoeg van de negatieve berichtgeving over zijn optreden, met name over de dansers rond zijn nummer: dat hij dat niet moest doen, niet nodig had. Zijn liedje gaat over rebellie die, volgens Waylon, in iedereen schuilt: ‘Ik sta ergens voor, ik hou mijn poot stijf. Precies dat zit in die dans.’ Daarom wilde hij niets meer met de betreffende kranten te maken hebben die hem negatief bekritiseerden. Zou ik ook niet willen. Het moet verdorie ook maar eens gewoon genomen worden zoals je het brengt.
Een beetje rebellie kunnen we wel gebruiken. Maar hoe doe je dat, rebelleren?
In de nieuwste Tirade – een bloemlezing van vijftig blogs die sinds 2009 online verschenen zijn – las ik het blog van Thomas Heerma van Voss ‘De uitnodiging’, uit 2014. Hij was gevraagd voor een openbaar gesprek over zijn werk als schrijver in een stad waar hij zelden kwam. De interviewster, die hij niet kende, googelde hij op de ochtend van vertrek. Hij vond een boekensite waarop zij boeken bedeelde met vier en vijf sterren, zonder uitzondering. Alleen voor hem niet, zijn debuut kreeg één ster en de roman die daarop volgde twee. Verdwaasd vroeg hij zich af waarom hij was uitgenodigd.
De interviewster begroette hem in de stad waar hij zelden kwam met een ferme handdruk en liet an passant weten zijn nieuwste boek niet te hebben gelezen. In het gesprek noemde de interviewster zijn personages ‘stumperds’ en verging de schrijver de lust tot antwoorden. Er vielen ongemakkelijke stiltes. De onderhuidse rebel in hem bleef steken ’tussen hoffelijkheid en lafheid’.
Was ik erbij geweest en het onrecht aangevoeld, was ik spontaan ‘Stand by your man’ van Tammy Wynette, gaan zingen. Die ene line, als een mantra. Voor ‘man’ kun je ‘self’ of ‘point’ zingen. Het heeft mij al door menig geval van onrechtvaardige bejegening geloodst. Dan zou de schrijver de interviewster ten afscheid een ferme handdruk geven en zeggen: ‘Leuke boekensite schrijf je trouwens voor.’
Ik ben er overigens van overtuigd dat als Tammy Wynette ooit met dit liedje had meegedaan aan het songfestival, ze ongetwijfeld gewonnen zou hebben. En als Waylon nu zijn ‘poot stijf houdt’ en die dansers gewoon laat doen wat hij wil dat ze doen, dan zou hij in de finale nog wel eens hoge ogen kunnen gooien.
Inge Meijer is een pseudoniem. Zij schrijft over boeken als steunpilaren van het leven en over ontdekkingen die zij doet in de marges van de literatuur.
