Recensie door Coen Peppelenbos
De schrijver Philibert Schogt is nog niet zo heel erg bekend en dat is jammer want zijn eerste twee romans zijn zeer de moeite waard. De wilde getallen uit 1998 gaat over een man met een passie voor een nieuwe wiskundige formule. Daalder uit 2002 gaat over een man met een passie voor chocola (maken). Het zijn lekker weglezende romans met een grote spanningsboog.
De vrouw van de filosoof, de nieuwste Schogt, leest net zo makkelijk weg als zijn voorgangers, maar toch is het van de drie romans de minste. Hoofdpersoon Vera heeft een jarenlange verhouding achter de rug met haar man Luuk, die ze ontmoet heeft bij haar studie filosofie. Ze hebben samen een zoon. Luuk is er echter vandoor met een uit Duitsland afkomstige vrouw, ook filosofe, die snapt wat Luuk allemaal wil met zijn leven.
Vera is de getergde vrouw. Zij heeft ooit de Franse filosoof François Malmédy ontdekt, tot afgrijzen van Luuk, maar als de Duitse het ook een goede filosoof blijkt te vinden, slaat Luuk helemaal om. Op aandringen van Vera, die inmiddels gestopt is met de studie, schrijft hij zijn scriptie over de Franse filosoof. Een project dat keer op keer mislukt.
Nadat ze uit elkaar zijn gegaan lukte het opeens wel en tot afgrijzen van Vera verschijnt er een dikke pil op de markt, De pijngrens, die bejubeld wordt door de pers en waarin niet alleen de filosofie van Malmédy wordt bezongen, maar ook haar eigen verhouding tot de grond toe wordt afgebroken. Ze wordt met naam en toenaam op een nietsontziende manier door het slijk gehaald en familieleden en vrienden proberen haar ertoe aan te zetten er iets tegen te doen.
Opnieuw een interessant gegeven dus, maar de wraak die in de lucht hangt wordt niet uitgevoerd. Uiteindelijk berust Vera in datgene wat haar overkomt, geheel in overeenstemming met haar levenshouding. En dat is een beetje een domper op het boek, want het eindigt nogal teleurstellend. Zo’n beetje als de mop van die twee mannen die naar Parijs gingen. De spanningsboog in de vorige boeken was ook tot het einde gespannen maar het einde was daarin voor de hoofdpersonen een teleurstelling, nu voor de lezer en dat kan toch niet de bedoeling zijn.
