Alles draait om de tango in De eeuw van Carlos Moreno Amador, het romandebuut van Onno Wesseling. De tango als metafoor voor het leven. Liefde, lijden en passie. We zien het allemaal voorbij komen in deze familiekroniek die drie generaties omspant.

Het verhaal begint aan het einde van de negentiende eeuw wanneer de jonge Antonio Moreno de Italiaanse armoede ontvlucht en zich vestigt in Buenos Aires. Hij wordt wanhopig verliefd op de getraumatiseerde Ana, die niets van hem wil weten. Toch weet hij haar voor zich te winnen door middel van veel geduld en de tango. Samen krijgen zij zoon Carlos. Ana bezwijkt in het kraambed en laat een gebroken echtgenoot achter die zijn zoon de dood van diens moeder verwijt. Ondanks zijn weinig liefdevolle jeugd ontwikkelt Carlos zich tot een charismatische persoonlijkheid en buitengewoon getalenteerd tangodanser. Samen met zijn geliefde, de ex-prostituee Miguela, ontvlucht hij het Argentijnse onderwereldmilieu en vestigt zich in Frankrijk. In het vooroorlogse Parijs oogsten ze al gauw succes met het dansen van de tango. Van dakloze verschoppelingen weten ze zich omhoog te werken tot een beroemd tango-echtpaar. Het zijn goede jaren waarin ook zoon Leon wordt geboren. Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en wegvoeren van de Joodse Miguela maken een einde aan dit familiesprookje. Carlos stort in, laat het opvoeden van Leon aan anderen over en leeft erop los zonder doel. Maar niet voor eeuwig. Daarvoor stroomt er teveel tango passie door zijn bloed.

Wesseling heeft een treffend en mooi debuut geschreven dat naar meer smaakt. Het gemak waarmee de schrijver zijn verhaal door de historie en verschillende culturele achtergronden heenloodst, dwingt bewondering af. Des te meer omdat we hier met een debutant te maken hebben. Daar doen zelfs de personages die wat meer uitgewerkt hadden kunnen worden en een wat gekunsteld einde niets aan af.

Kortom een mooi boek dat menig in het water vallende vakantie kan redden.