Door Niels Nijborg

In het debuut van Naomi Rebekka Boekwijt, de verhalenbundel Pels, spelen in meerdere verhalen vrouwen en boerderijen een belangrijke rol. Verklaarbaar als je weet dat de auteur nu, na een studie filosofie, op een boerderij in Zwitserland woont en werkt. In alle verhalen in de bundel verkeren jonge mensen in een situatie waarin zij iets willen van anderen, of anderen iets willen van hen. Maar nooit gaat het zoals zij het willen of verwachten. Een bundel met prachtige zinnen en beelden. Bijzonder als je bedenkt dat de schrijfster nog zeer jong is, Naomi Rebekka Boekweit is geboren in 1990.

Vanwege de boerderijen en soms stugge zwijgzame karakters ligt het voor de hand om bij het lezen te denken aan Gerbrand Bakkers Boven is het stil. Ook de beschrijvingen van de natuur doen er aan denken. Boekwijt formuleert echter preciezer. Er staat geen woord teveel in haar verhalen. Bovendien is ze poëtischer: ‘De dagen worden ingevroren. Het ochtendwerk trekt sporen over die van de vorige dag.’ Of: ‘Woorden zijn muizen in het veld.’ Ook eigen aan Boekweit is dat in een aantal verhalen de sekse van de verteller in het midden wordt gelaten. Voor zover van belang spelen liefde en seks zich af tussen personen van hetzelfde geslacht. Sekse lijkt voor de schrijfster niet van belang. De karakters zijn het enige dat telt. De ontwikkeling van de karakters hoeft niet per se te leiden tot een slotakkoord. De beschrijving van een scène, een gebeurtenis waarin de karakters fungeren is voldoende. De plot is bijzaak. En daarin heeft Boekweit gelijk, omdat ze het zeer secuur en prachtig gedoseerd doet.

Het laatste verhaal, Bruska – Ter mythevorming, heeft een geheel andere stijl dan de rest van de bundel. De hoofdpersoon is wel nogal op zichzelf, maar de natuur ontbreekt en het verhaal heeft, in tegenstelling tot de andere verhalen, onmiskenbaar Reviaanse elementen. In Bruska wordt verteld over de teloorgang van een filosofiefaculteit en het laatste kliekje studenten die de filosofieprofessor Bruska uit de titel aanbidden. Het verhaal staat vol donkere humor en misantropie en is, naarmate het einde van de faculteit nadert, als een storm die in sterkte toeneemt. Een citaat uit dit verhaal, omdat het zo mooi en typerend is:

‘Vader rookte de kamer blauw en bladerde door reisgidsen, moeder las de krant. Mijn zus zat aan het ventje gekleefd, wachtend op het avondeten. Ze zouden nooit eens muziek opzetten. Ik hoorde het geadem en gerochel van die vier mensen. Ze merkten niet dat ze er waren, dat ze ademden, dat ademen geluid maakt. De woonkamer was een decor van drie wanden en ik was de vierde wand.’

Dit is mooi gedaan. Hopelijk schrijft Boekwijt haar eerste roman in de Reviaanse stijl van het laatste verhaal en volgen er nog vele prachtige verhalen in de verstilde Bakkeriaanse stijl.

Pels

Auteur: Naomi Rebekka Boekwijt
Verschenen bij: Uitgeverij De Arbeiderspers
Aantal pagina’s: 124
Prijs: € 17,95