Recensie door Marjo 

In een dorpje, Monward geheten (dat blijkbaar aan anagram is van Warmond, waar ’t Hart zelf woont) ontmoeten we de ik-figuur (lijkt ook wel op de schrijver) op het moment dat hij zich uitkleedt voor een vrouw. Het waarom is niet meteen duidelijk, het is een komisch begin dat meteen de toon zet voor het hele boek.
Hij ontmoet een fotografe, die van plan is de markante figuren uit het dorp op de foto te zetten en daar een fotoboek van te maken. Hij is nogal van haar gecharmeerd, en helpt waar hij maar kan. Brengt haar naar de mensen toe als ze de weg niet weet, en laat haar ook de mensen zien die hij zelf gefotografeerd wil hebben. Later mag hij het voorwoord bij het boek schrijven. Op die manier komt hij zelf ook nog in het boek met een klein fotootje, maar eigenlijk hoort hij er niet in, zegt de fotografe.

Ook de ‘gravin’, Leonora, en de Somalische transseksuele Sirena wil hij op de foto, maar “ze horen er niet in”. Ook op deze twee vrouwen heeft de ik-figuur een oogje, en als Leonora haar problemen bij hem neerlegt en hulp vraagt verleent hij die maar al te graag: de gevaarlijke slang die tijdelijk in huis is ontmaskert hij als de ongevaarlijke scheltopusik, en als de ‘graaf’ gewelddadig wordt biedt hij ook alle hulp. Als het fotoboek uitkomt, kopen alle dorpelingen het. De fotografe vertrekt naar Atjeh, en niemand hoort meer iets van haar. Dat vertoornt de dorpelingen zeer, want wat blijkt: de een na de ander die in het fotoboek voorkomt gaat het hoekje om. Nu zijn er wel veel mensen op een leeftijd dat dat normaal is, maar er is een jongeman die door het ijs zakt, een familie die neerstort met een vliegtuig. Is hier soena-soena in het spel, voodoo?

De ik-figuur wordt erop aangekeken, tenslotte heeft hij het voorwoord in het boek geschreven.Zijn ommetjes met hondje Anders worden steeds steelser. Het leven van de ik-figuur leek saai voor de fotografe in het dorp opdook, maar nu beleeft hij avonturen die hij net zo lief niet zou hebben beleefd. Overigens zijn er ook amoureuze avonturen, gevaarlijk ook, maar die bevallen
hem wel. Een auto-rit met een waanzinnige chauffeur, een dikke tak die afgezaagd moet worden maar niet wil: het lijkt wel of ook hij op de nominatie staat om het loodje te leggen.

Waarom Lotte Weeda op de nominatie stond voor het slechtste boek, is onbegrijpelijk. Naast de vele humor zijn er ook de actuele maatschappelijke problemen die aan de kaak gesteld worden: de MKZ crisis en het vernietigen van al het hobbypluimvee ten tijde van de vogelpestcrisis. En ’t Hart is duidelijk bioloog: beschrijvingen van dieren en planten ontbreken niet. En ook niet de
verwijzingen naar de psalmen. Tussendoor vliegen de lawaaierige vliegtuigen van Schiphol over. Een boek om van te genieten.