Het verhaal wordt verteld door John de beste vriend van Owen Meany. Beiden groeien zij op in Gravesend. Owen is klein en heeft een bizarre, hoge stem. Zijn ouders zijn vreemde mensen. De moeder van Owen komt nooit buiten, zijn vader, een stugge man, bezit een steengroeve. Owen heeft een uitgesproken hekel aan katholieken want: “Zij hebben zijn ouders iets heel ergs aangedaan.” John woont samen met zijn moeder en grootmoeder in een oud, mooi huis. De moeder is een knappe, vriendelijke vrouw. Wie de vader van John is, is onbekend. John verwacht dat zijn moeder het zal vertellen als hij daar oud genoeg voor is. Helaas gebeurt dit niet want tijdens een honkbalwedstrijd slaat Owen voor het eerst de bal raak en doodt met zijn slag de moeder van John. Gehonkbalt wordt er daarna niet meer door beiden maar ze oefenen wel vaak “de worp”. Later zal “de worp” heel belangrijk worden in het boek.

Tijdens een uitvoering van A Christmas Caroll, die overigens zeer komisch beschreven wordt, krijgt Owen een visioen van een grafsteen met daarop zijn eigen naam en sterfdag. Dit zal de leidraad in zijn leven worden. Later jaagt Owen zijn ouders de zaal uit. Verderop in het boek kom je er achter waarom hij dit deed, een zeer trieste verklaring waardoor ook duidelijk wordt waarom Owen zo’n hekel aan katholieken heeft. Gek? Owen is zeer intelligent, hij helpt John veel zodat hij ook naar de universiteit kan. Voor John gaat hij ook studeren in Gravesend terwijl hij, als hij zou willen, op de beste Universiteiten toegelaten zou kunnen worden. John blijkt dyslectisch en Owen leert hem manieren om toch te kunnen lezen. In feite helpt Owen John met alles. Hij helpt met zoeken naar de vader van John, zorgt ervoor dat hij niet naar Vietnam hoeft op een wel heel bijzondere manier. Zorgt ervoor dat John na gaat denken wat hij verder met zijn leven moet gaan doen en beslissingen gaat nemen, wat John vaak zeer slecht afgaat. Omdat Owen het visioen zeer serieus neemt bepaalt dat ook zijn leven. Hij droomt steeds opnieuw over zijn eigen dood. Hij weet hoe die zal zijn: in Vietnam met veel kinderen om zich heen. Mede door deze droom gaat hij het leger in. Hij weet zeker dat hij naar Vietnam zal gaan maar gezien zijn lengte krijgt hij keer op keer geen goedkeuring. Tegen de tijd dat hij volgens hem nog enkele dagen te leven heeft wijst ook niets erop dat hij naar Vietnam zal gaan. Owen begint aan zichzelf te twijfelen, is hij gek? Heeft hij teveel belang gehecht aan zijn visioen en aan zijn droom?

Mijn indruk: Het boek is ontroerend en vaak ook erg komisch. Heel bijzonder is dat alles wat Owen zegt in hoofdletters wordt geschreven om zijn aparte stem te benadrukken. Als je er in bezig bent wil je steeds weten hoe het verder gaat. Het enige minpuntje vind ik het gedeelte waarin John en Owen van elkaar gescheiden zijn. Je bent benieuwd naar Owen, niet naar John. In dit gedeelte komt Owen weinig voor, wat het verhaal gelijk doodser maakt. Het is onzettend knap hoe dit boek in elkaar is gezet. Aan het eind valt alles als een legpuzzel in elkaar. Alles blijkt achteraf een functie te hebben. Toch blijven er genoeg vragen over…