Na Legende van een zelfmoord (2008), een indrukwekkend boek, verscheen van David Vann in 2011 de roman Caribou Island. Opnieuw speelt het verhaal zich af in het onherbergzame Alaska, land van grizzly beren, zalmvissers en woeste natuur. In een telegramachtige stijl, die soms doet denken aan het werk van Cormac McCarthy, schetst David Vann een portret van hedendaagse pioniers aan de laatste Amerikaanse frontier.
Gary is na zijn studie Middeleeuwse literatuur met zijn vrouw Irene vertrokken naar Alaska om zijn proefschrift te schrijven, maar vooral om zijn droom na te jagen: leven in de wildernis. Zoals dat gaat met dromen, blijkt ook in dit geval de werkelijkheid teleurstellend. Het echte avonturiersleven waar Gary naar op zoek is, bestaat niet en decennia later bevindt hij zich in een uitgeblust huwelijk, zijn de kinderen volwassen en is hij nog altijd niet gepromoveerd. Maar Gary geeft zijn Alaskaanse ideaal niet op en heeft zich op een nieuw project gestort. Samen met Irene is hij begonnen aan de bouw van een blokhut op Caribou Island. Het eiland zal na het invallen van de winter volkomen afgesneden zijn van de buitenwereld. Gary is vastbesloten de blokhut vóór de eerste sneeuw af te hebben om op Caribou Island te kunnen overwinteren. Waarom hij dit zo graag wil lijkt hij zelf ook niet goed te weten, maar hij werkt aan het project alsof zijn leven ervan afhangt.
Caribou Island wordt verteld vanuit het perspectief van verschillende personages. Naast Gary, die zich maar al te bewust is van de lange reeks mislukte ondernemingen waaruit zijn leven bestaat, volgen we ook zijn vrouw Irene, zijn dochter Rhoda, haar vriend Jim en backpacker Carl.
Geen van de personages heeft het makkelijk. Irene lijdt aan mysterieuze hoofdpijnen die haar tot waanzin drijven. Dochter Rhoda maakt zich ongerust om haar moeder, maar vindt nauwelijks weerklank bij haar familie. Gary is bezig met zijn project, Rhoda’s broer Mark is vooral druk met stoned worden en haar vriend Jim denkt dat het allemaal wel los zal lopen. Terwijl Rhoda in afwachting van een aanzoek van Jim droomt van hun huwelijksreis, stevent begin-veertiger Jim met rasse schreden op zijn midlife crisis af. Een flirt met de bijna twintig jaar jongere Monique, die met haar vriendje Carl door Alaska trekt, brengt hem behoorlijk van zijn stuk. Terwijl Monique met Jim de natuur in trekt, blijft Carl berooid en met een gebroken hart achter op de camping. Zonder geld voor zelfs maar een ticket naar huis, moet Carl op zoek naar een manier om geld te verdienen. Al snel komt hij erachter dat de levens van de lokale bevolking vooral van de buitenkant romantisch lijken.
Alle personages zitten vast. Vast in hun leven, hun relaties, hun ambities, hun eigen lichaam en bovenal zitten ze vast in Alaska.
Geroutineerd en soepel wisselt David Vann van perspectief en weet hij de stemmen van de verschillende personages te vervlechten tot een coherent verhaal. Elk personage overtuigt en is geloofwaardig. Het semi-autobiorafische Legende van een zelfmoord richtte zich op de verhouding tussen een labiele vader en zijn jonge zoon. Vanns eigen vader, een tandarts die zijn geluk wilde beproeven in Alaska, pleegde zelfmoord toen de schrijver nog jong was. Met Caribou Island onderzoekt David Vann opnieuw de psychologie van een obsessieve pionier die zijn gezin meesleept naar het onhergbergzame Alaska om zijn dromen na te jagen. Hij zet Alaska neer als een vuilnisbelt van mislukte idealen, maar weet door middel van een sobere en tegelijkertijd poëtische schrijfstijl het landschap en de sfeer zo beeldend op te roepen dat je als lezer heel goed begrijpt waarom mensen hun kantoorbaan opgeven om een nieuw leven te beginnen in de toendra.
Caribou Island is een aangrijpend, onderhoudend en soms zelfs grappig portret van een groep dolende zielen op zoek naar een beter leven. The American dream lijkt op Alaska nog springlevend. Hier kun je nog dicht bij de natuur leven, vis eten die net uit de zee komt, houthakken en blokhutten bouwen. Hier kan een man nog een echte man zijn. Maar als één ding duidelijk wordt uit het werk van David Vann, is het dat dromen gedoemd zijn te mislukken. Toch blijven zijn personages, vaak tegen de klippen op, hoop houden en dit maakt het ontroerend en menselijk.
