Recensie door Rein Swart
Net als Minder dan niets kent het vervolg De figuranten een duizelingwekkende dynamiek. Het zijn nog steeds drugs, seks, drank die het leven in Hollywood bepalen. Verveelde kinderen van steenrijke ouders draaien om elkaar heen. In twintig jaar is er wat dat betreft weinig veranderd, al wordt er meer gemoord. We ontmoeten opnieuw Clay en zijn louche vrienden, die snuiven, spuiten en zich prostitueren. Clay’s handen trillen nog steeds en op weg naar een afspraak met een dealer heeft hij zo’n kater dat hij niet meer weet hoe hij de tank van zijn BMW moet volgooien. Meteen wordt al duidelijk dat Clay zich betrokken voelt bij de moord op zijn jeugdvriend en dealer Julian. In een achteloos – zo lijkt het – tussengevoegde paragraaf zegt Clay dat het eerder tot hem had moeten doordringen welke rol hij in het drama heeft gespeeld.
Het is vermakelijk dat Clay in het begin met de schrijver in de clinch gaat over een film die van Minder dan niets is gemaakt, over zijn eigen rol in het boek en de manier waarop hij door de schrijver werd neergezet.
‘Zo werd ik de jongen die overal de ballen van snapte. Zo werd ik de jongen die naliet een vriend te redden. Zo werd ik de jongen die niet van het meisje kon houden.’
Daarmee houdt het grappige op. Vanaf het moment dat Clay aankomt uit New York zit je in een complot. Wat dat eerste betreft lijkt dit boek op het vorige waarin Clay in New Hampshire studeert en met kerst een maand naar huis komt.
Hij wordt door een auto gevolgd als hij op weg is naar zijn tijdelijke luxe appartement, dat is ingericht door een partyboy uit Hollywood die in zijn slaap overleden is, maar wiens geest daar nog rondhangt.
Clay is inmiddels scenarioschrijver en wordt door de producent en de regisseur gevraagd om mee te denken over de casting voor een nieuwe film. De knappe Rain wil graag een rol in de film. Ze weet dat het soort meisjes waar zij toe behoort maar een korte houdbaarheidsdatum heeft en is er niet vies van om met Clay naar bed te gaan om haar kansen te vergroten. Clay raakt echter verslingerd aan haar. Hij houdt haar aan het lijntje en kan het niet uitstaan dat ze opeens naar San Diego moet, zogenaamd vanwege een bezoek aan haar moeder. Clay krijgt van alle kanten waarschuwingen dat hij met Rain moet kappen, maar hij kan dat niet en offert zijn vriend Julian op.
Dit boek is meer dan het vorige een crimi met telefoonlijnen die afgeluisterd worden, mensen die geschaduwd worden en geheimzinnige sms-jes die Clay schrijft en die ook vanuit zijn eigen account verstuurd worden. Het is een schaakpartij met vele personen en zetten. Angst speelt een grote rol in het leven van Clay. Hij ziet de woorden Verdwijn hier midden in de nacht in de spiegel. Deze waarschuwing las hij ook al in Minder dan niets op een billboard. Zijn psychiater wil liever niets meer met hem te maken hebben vanwege de gevaarlijke relatie met Rain, die deel uitmaakt van een misdadig netwerk.
Het boek leest als een drug en is zo verslavend, dat je het niet opzij kunt leggen. Ellis schrijft bedwelmend. Het verhaal wikkelt zich als een Bond-film af met veel verschillende wendingen en korte flitsende scènes. Het nadeel is dat het allemaal nogal veel en vluchtig is wat er gebeurt.
Wat is het ergste dat je kan overkomen? luidt de slogan die enkele keren over het voetlicht gaat. Onvoorwaardelijke liefde is het antwoord, dat in een filmscène wordt gegeven en dan ook nog ironisch uitgesproken terwijl dat in het script ernstig was bedoeld.
Daarmee zijn we terug bij Minder dan niets waarin gesteld wordt dat om iets geven pijn kan doen en vermeden moet worden. Een indringend tijdsbeeld van mensen die in de ban zijn van kicks en steeds meer van het rechte pad af raken.
