De roman Blauw gaat over relaties in een mannengemeenschap. ‘Je hebt literatuur waarin homo´s voorkomen, en je hebt homo-literatuur waarin homo’s voorkomen. Literatuur waarin geen homo’s voorkomen heb je ook, maar homo-literatuur waarin geen homo voorkomt, bestaat niet.

Homo-literatuur gaat over homo’s, richt zich tot homo’s en wil ? ondanks alle goede bedoelingen ? maar niet loskomen van homo’s. Die homo-literatuur heeft de neiging alles tot in de nauwste bilspleet expliciet te maken’, aldus Max Pam in HP/De Tijd, 17 mei 2007.  

Blauw, debuutroman van Doek Sijens voldoet aan de omschrijving van Max Pam van homo-literatuur. Enkele voorbeelden van expliciete omschrijvingen in Blauw:

 ‘Hij was net uit bed en stond naakt voor de computer. Zijn prachtige volle billen, die hij lichtelijk gespreid had, leidden mij af. Ik overwoog ook op te staan en mijn vinger in zijn anus te duwen, zoals ik een keer eerder had gedaan. Het was voor hem een totaal onbekende sensatie, waar hij zich nog niet aan durfde over te geven.’

 ’Ik had het eerst met een vinger geprobeerd, daarna met twee. Simon riep voortdurend dat hij er klaar voor was en dat ik door moest gaan. Hij lag op zijn buik met gespreide benen. Over zijn schouder keek hij toe hoe ik een condoom omdeed. Ik gebruikte ongeveer een halve fles glijmiddel voordat ik begon aan wat al spoedig een hopeloze missie bleek. Hij schreeuwde van de pijn zodra ik enige druk zette en moedigde me vervolgens aan om verder te gaan.’

Wouter, een veertiger, hoofdpersoon in  de roman Blauw tobt met relaties. Zijn vriend Nick is 6 maanden geleden voor een promotieonderzoek naar Italië vertrokken. Sinds die tijd bestaat hun contact uit één oppervlakkig mailtje per week.  Wouter heeft ondertussen na een paar tijdelijke contacten Simon ontmoet, een getrouwde man met twee kinderen, die voor zijn vrouw verborgen houdt dat hij verliefd is geworden op een man.

Simon vertelt Wouter dat hij van hem houdt. Deze voelt zich gevleid, maar beseft tegelijkertijd dat  hij  nooit verlost zal zijn van het thuisfront van Simon…

Simon leidt nu een dubbelleven, maar Wouter vindt niet dat hij daar verantwoordelijk voor is. De prille relatie belemmert Wouter niet om een one night stand met student Eric te hebben en kort daarna tegen Simon te zeggen: ‘Ik wil je voor mezelf hebben. Het kan me niet schelen hoe je het aanpakt, maar als je met mij door wil gaan, moet je bij haar weggaan.’

De roman wordt vanuit Wouter verteld; gevoelens worden meegedeeld, maar niet invoelbaar gemaakt. Sijens doorspekt zijn verhaal met opmerkelijke conclusies, bijvoorbeeld over wat hij ziet: ‘De grafzerken waar ze (de kippen) over liepen, waren gebroken. Dichtbij de deur zag ik een brokstuk waarop ik het woord ‘eeuwig’ kon ontcijferen. Deze man was in de negentiende eeuw overleden in de verwachting dat het bestaan pas na zijn dood perfect zou worden.’  En over zichzelf: ‘Luisterend naar de vogelgeluiden herkende ik ook de wielewaal. Mogelijk was het toch beter me op een hobby te storten of een studie te beginnen in plaats van relaties gaande te houden.’

Tijdens een fietstocht met vriend Jonas breekt onweer uit. De twee mannen zoeken een schuiladres: ‘Tussen het groen zagen we rode dakpannen uitsteken ‘Daar moet een huis staan,’ riep ik opgetogen. De schuilplaats nodigde uit tot bezinning; ik moest echt meer voor mezelf opkomen, mijn leven zelf ter hand nemen.’

Relatieproblemen als verhaalthema, of het nu om homoseksuele of heteroseksuele relaties gaat, kan een boeiende roman  opleveren. Maar in Blauw raak je als lezer snel geïrriteerd door de egocentrische Wouter die zich voortdurend afvraagt: Hoe kom ik over? Het uiterlijk telt, het karakter speelt geen rol. Wouter toont geen empathie. Na een vrijpartij met Simon overdenkt Wouter de complicaties van een relatie met Simon. ‘Zijn zonen zouden hem haten omdat zij wisten dat ik hun ouders uit elkaar had gedreven. Bovendien voelde ik er niet voor om hen met Simon te moeten delen en met ze naar de dierentuin te gaan of naar een voetbalwedstrijd.’

‘Toen het tot mij doordrong dat Simon niet snel zou scheiden, dat hij de zorg voor zijn vrouw bleef houden, begreep ik dat ik naar Nick terug moest gaan. Ik zag het als een juiste stap, een stap die ik al veel eerder had moeten zetten. Met Simon was ik in een moeras beland. Ik liet hem in de steek, juist nu hij in zo’n moeilijke positie verkeerde, maar ik kon niet anders.’

Wouter reist af naar Italie. Daar krijgt de liefdesgeschiedenis een onverwachte wending. Het laat je  als lezer echter koud. 

Blauw is de debuutroman van Doeke Sijens (’55). Samen met Coen Peppelenbos schreef Sijens twee gay-soaps. Eerder verscheen van Sijens  de verhalenbundel Friese Jongens. Ook publiceerde hij in het Fries een essaybundel en een biografie. 

Blauw

Auteur: Doeke Sijens
Verschenen bij: Uitgeverij Kleine Uil
Prijs: € 16,50