Een kind van twee leert zo’n tien woorden per week. Tegen de tijd dat het volwassen is, kent het gemiddeld zo’n 10.000 woorden. Wie veel leest kan dat aantal verdrievoudigen. Die woorden worden niet dagelijks gebruikt maar zitten ergens opgeslagen om op een moment van sprakeloosheid of in nood verkerend om een uitdrukking, op de voorgrond te treden. Zo’n vergeten woord zegt dan min of meer: ‘Alsjeblieft, hier ben ik, neem mij, ik stond al te lang in onbruik in je lexicon en popel om deel uit te maken van je dagelijkse woordgebruik.’ Zo kwam het dat ik opeens nogal van veel dingen vond dat die schromelijk overschat waren.
Ik had veel in de tuin gezeten, gelezen en nog meer gelezen, met verre vrienden gegeten en weer gelezen. Een vuur ontstoken, gesprekken gevoerd, verder gelezen en daar was het opeens. Op een ochtend, de zon hoog aan de hemel en in gesprek met de postbode (wie praat er nog met de postbode?), zei ik dat ik vakantie een behoorlijk overschat tijdverdrijf vond. Ik hoorde het mezelf zeggen en dacht: ‘Hoe kom ik daar nu bij: Overschat?’
Het was een last minute beslissing dat we thuisbleven. Geen rugzak inpakken, meten en wegen wat wel/niet mee kan. Geen katten en tuin die op de zorg van anderen aangewezen zijn. Wat op zich ook een overschatting is; dat als je op vakantie gaat je de katten goed kunt achterlaten. Een kat is bij afwezigheid van weken van zijn baasje zeer ontevreden, onze katten in ieder geval wel. Onder welke condities we ze ook achterlaten, bij terugkomst wendden ze zich immer met een hautaine hoofdbeweging van ons af als hadden we ze achtergelaten bij de eerste de beste kattenviller. Een kat vindt ’trouw’ ook beslist een overschat iets.
Er was een Armeense moeder die na negen jaar, terwijl haar kinderen ergens anders speelden, werd uitgezet. Er waren meer dan tweeduizend varkens verbrand, en er was de keuze om honderdduizenden kippen de kop af te hakken (of anders wat?) omdat er een eiergifschandaal was. Kabinetsvorming, mensenrechten, compassie en gezond verstand, kwamen me als bovenmatig overschat voor.
Koken vond ik ook opeens zo’n schromelijk overschat item. Nog nooit zo goed gegeten als deze vakantie. De courgettes, die en masse de achtertuin bevolkten en die nu geoogst konden worden voor ze de vorm van een zeppelin hadden aangenomen, stonden dagelijks op het menu. Gegrild, geraspt, geroerbakt, in de soep, we kregen er geen genoeg van. Dat courgettes smakeloos zijn is een overschat idee.
Hoe ik er terecht kwam weet ik niet meer maar op de site van Hollands Diep las ik een interview met een schrijver waaraan onder meer gevraagd werd wat het meest overschatte boek was. Deze schrijver antwoordde: ‘Alles van Philippe Claudel.’ Wat een kitsch.’ voegde hij eraan toe, om te benadrukken dat het hem menens was. Dat vond ik dan weer een behoorlijk overschatte mening. Nu de vakantie voorbij is, zoek ik naar een ander nog niet gebruikt woord in mijn lexicon.
