De Wit-Russische auteur en onderzoeksjournaliste Svetlana Alexijevitsj (1948) schreef meerdere succesvolle boeken Het einde van de Rode Mens, De oorlog heeft geen vrouwengezicht en Wij houden van Tsjernobyl. Zij werd vervolgd door het Loekasjenko-regime en van 2000 tot 2012 woonde ze inWest-Europa. In 2015 ontving zij de Nobelprijs voor de Literatuur. Zinkjongens gaat over de Afghaanse Oorlog die begon met een Sovjet-Russische invasie in december 1979 en tien jaar later eindigde met de terugtrekking van de Sovjettroepen. Velen beseften dat het een zinloze en onrechtmatige oorlog was. Talloze Sovjetsoldaten – waaronder vele jongeren – werden in een zinken lijkkist teruggezonden naar huis. Onderwijl ontkende de Sovjetstaat het bestaan van het conflict.
De moeders van de ‘zinkjongens’ wilden weten hoe en waarom hun zonen in Afghanistan waren gesneuveld. Toen ze achter de waarheid kwamen waren ze zo ontsteld dat ze weigerden deze te aanvaarden. In Zinkjongens is verslag opgetekend van de aangrijpende getuigenissen van officieren en soldaten, verpleegkundigen en prostituees, moeders, zonen en dochters die de oorlog en de blijvende gevolgen daarvan beschrijven. Alexijevitsj laat de schoonheid van het land zien maar ook de wrede pesterijen in het leger, het doden en de verminking, de overvloed van westerse goederen, de schaamte en de verbrijzelde levens van teruggekeerde veteranen.
