Oogst week 48 – 2019

De emigrés (1992) is een verhalenbundel waarin W.G. Sebald schrijft over een aantal migranten, de meesten van Duits-joodse afkomst en uit hun land verdreven, die heimwee hebben naar hun vaderland. Sebald zelf was ook een migrant, hij koos echter vrijwillig voor een leven buiten Duitsland.

De hoofdpersonen in De emigrés vertrekken naar Frankrijk, Engeland en de Verenigde Staten, bouwen een geslaagd leven op maar worden op het eind van hun leven gekweld door heimwee naar hun jeugd. Tegelijkertijd realiseren zij zich dat het Duitsland uit hun jeugd niet meer bestaat en dat de nazi’s er een heel ander land van gemaakt hebben.

Volgens de uitgeverij ‘schildert Sebald – in een oorspronkelijke literaire vorm, die misschien nog het best te omschrijven valt als documentaire fictie – een onvergetelijk portret van vergeten en verdwenen mensen.’

De ringen van Saturnus (1995) wordt het meest Engelse boek van Sebald genoemd. Daarin maakt een man een (denkbeeldige) wandeltocht door het graafschap Suffolk, een dunbevolkt gebied aan de Engelse oostkust dat getuigt van Engelands vergane glorie en vergankelijkheid. De omgeving leidt tot filosofische bespiegelingen over de mensen en culturen die hem voorgingen.
De ringen van Saturnus houdt het midden tussen rapportage en fictie, autobiografie en geschiedschrijving.

Patience – After Sebald (2012) van de Engelse regisseur Grant Gee is een filmische weergave van de melancholische sfeer van De ringen van Saturnus.

Tot slot Austerlitz uit 2001, het jaar waarin de auteur als gevolg van een auto-ongeluk om het leven kwam. Austerlitz betekende Sebalds internationale doorbraak.
Het vertelt het verhaal van een Duitse joodse jongen die in 1939 met een kindertransport, zonder zijn ouders, in Engeland aankomt en daar opgroeit bij een ongezellig en weinig warm domineesechtpaar.
Hij voelt zich ontheemd. Als hij jaren later op zoek gaat naar zijn wortels, zijn naam, zijn familie en zijn vaderland, vindt hij wel iets maar helaas maar weinig.