Oogst week 22

Bij de presentatie van Jasper en zijn knecht vertelde uitgever Peter Nijssen dat het boek voortdurend over verhoudingen gaat. Over machtsverhoudingen, over relaties waarin sprake is van afhankelijkheid van de een ten opzichte van de ander.

Jaren geleden werd Gerbrand Bakker plotseling door een afkeer voor schrijven overvallen en vluchtte hij naar de Duitse Eifel, Schwarzbach, waar hij een oude woning betrok. Hij gaat het huis verbouwen en het stuk grond dat erbij hoort bewerken. Hij krijgt gezelschap van een hond die naar de naam Jasper luistert (als hij luistert). Het betreft een enigszins gedragsgestoorde, nauwelijks te disciplineren hond die een blok aan zijn been zal zijn. Vanaf december 2014 maakte Bakker korte metten met zijn schrijfcrisis door een jaar lang een dagboek bij te houden, waarin hij over zijn dagelijks leven in de Eifel vertelt en terloops diep in zijn eigen, nu eens deprimerende, dan weer uitbundige verleden duikt.

Ergens in het boek – het is ook in de catalogus van Privédomein geciteerd – schrijft Bakker
‘Na tweeënhalf jaar had mijn therapeut er – ik overdrijf iets – een gewoonte van gemaakt om meteen maar in slaap te vallen als ik binnenkwam. Ik ben totaal niet interessant, dacht ik. Er is feitelijk niets met me aan de hand, waarom zou hij anders steeds wegzakken? Maar het belangrijkste wat ik dacht was: ik moet het zelf doen. Ik moet het alleen doen. Dat betekende het einde van de gedragstherapie. Alles alleen doen. Niemand kan je helpen.’

Jasper en zijn knecht is een zelfanalyse in optima forma.

Patrick Conrad is schrijver van dertien thrillers, bekend als schrijver, dichter, plastisch kunstenaar en filmmaker. Zijn werk werd herhaaldelijk genomineerd voor de Hercule Poirotprijs die hij in oktober 2015 won voor zijn thriller Moço. Tevens werd hij vertaald in het Duits en het Engels. Zijn roman Limousine wordt in 2014 in Amerika verfilmd. De Cadillac van Mallermé, is een poëziebundel gecombineerd met collages.

Naar aanleiding van de publicatie van zijn verzamelde gedichten maakte Patrick Conrad een reeks klassieke lijm-en-schaarcollages als hommage aan zijn grote surrealistische en dadaïstische voorgangers. De gedichten ontstonden pas achteraf, als literaire parafrases, als geschreven illustraties bij de collages. Zo ontstond een wisselwerking tussen de plastische en de inhoudelijke benadering van de verschillende onderwerpen. De collages worden door de gedichten nader verklaard terwijl de gedichten dankzij de collages toegankelijker worden.