Op zijn eigen website schrijft auteur Machiel Bosman over De Roofkoning:
‘Dit is het boek dat ik altijd heb willen schrijven. In 1688 trekt de Nederlandse prins Willem III van Oranje met een immense legermacht naar Engeland en zet zijn eigen schoonvader af. Hij legt de basis voor twee eeuwen Britse mondiale dominantie. Hier wordt wereldgeschiedenis geschreven.
En toch wordt zijn missie in de Nederlandse geschiedschrijving meestal als een voetnoot afgedaan. Hoe kan dat? Hoe kan het dat de grootste staatsman die Nederland heeft voortgebracht zo weinig erkenning heeft gekregen in eigen land?
In dit boek staat de invasie van Engeland door prins Willem III centraal. Het is de laatste van de grote Engelse koningsdrama’s. Als Shakespeare een eeuw later had geleefd, had die er wel raad mee geweten.’
En:
‘Mijn benadering van geschiedenis is tamelijk ouderwets. Ik wil verhalen vertellen: van koningen en prinsen, van dienstmeiden en knechten, van liefde, trouw, dood en verraad – in een veranderende wereld van vooruitgang en verval.’
Wie wordt hier nou niet nieuwsgierig van?
