Oogst week 14

Veldheer Banner is het tiende boek van Marie Kessels (1954) die in 1991 debuteerde  met de roman Boa. Veldheer Banner beschouwt Kessels zelf als haar levenswerk. Het gaat over universitair docent Saul Banner die de ziekte van Parkinson heeft. Fotografe Dana Stromberg, een vriendin van hem, kijkt terug op hun ontmoetingen in het appartement dat hij eens in een aanval van razende woede kocht om zijn gezin en zijn dorp te ontvluchten en wat ruimte voor zichzelf te hebben.

[…] In die ene minuut van onze omhelzing werd ik me er heel sterk van bewust wat een brute gezondheid, wat een kolossale robuustheid ik meebracht nadat ik in het appartementencomplex naar binnen was gestormd en zijn voordeur achter me had dichtgegooid, met twee grote leren tassen aan mijn schouder en grote bewegingen waarmee ik ruimte in bezit nam. De verkwistende bewegingen van hen die het zich kunnen veroorloven om niet methodisch en niet economisch om te springen met hun lichaam, hun tijd, hun energie. […]

In 1959 komen negen studenten om op de Djatlovpas in het Oeralgebergte. Hun doel was de top van de Otorten, ze richtten hun kamp op op de oostflank van de Cholattsjachl, een streek die ‘al eeuwenlang het domein van de Mansen, een nomadenvolk dat voornamelijk van hun rendieren leeft’ is. ‘De namen van veel bergtoppen in het noorden zijn afkomstig van de Mansen. Zo betekent het oude woord Otorten ‘ga daar niet naartoe’ in het Mansi. De Cholattsjachl zouden wij vertalen als de ‘berg der lijken’.’

Als de tent van de studenten tijdens een zoektocht gevonden wordt ‘blijkt het doek aan één zijde met een scherp voorwerp te zijn opengesneden. Binnenin worden negen paar bergschoenen aangetroffen, keurig op een rij.’

De lijken liggen op verschillende plekken en hebben allen uiteenlopende verwondingen.

Een officieel onderzoek oordeelt dat de studenten een ‘overheersende, onbekende kracht’ gestorven zijn. Het gerechtelijk onderzoek wordt in mei 1959 officieel beëindigd en de processtukken verdwijnen tot in de jaren 90 in een geheim archief .

In de roman Roza blikt Roza Andreja Onilova terug op haar ontmoeting met de studenten, enkele dagen voor hun dood, en op haar merkwaardige vlucht uit de voormalige Sovjet-Unie. Is haar fantasie op hol geslagen of weet Roza daadwerkelijk wat er die winternacht in 1959 op de Djatlovpas is gebeurd?

Het nieuwe nummer van Het Liegend Konijn, tijdschrift voor hedendaagse Nederlandstalige poëzie, is verschenen. Twee keer per jaar – in april en oktober – brengt het blad een gevarieerd beeld van onze actuele Nederlandstalige poëzie. Het bevat uitsluitend nieuwe, niet eerder gepubliceerde gedichten.

Dichters uit Het Liegend Konijn 2018/1:

Obe Alkema, Jana Arns, Tina van Baren, Gilles Boeuf, David Bogaers, Fleur Bourgonje, Charlotte van den Broeck, Anne Büdgen, Dorothee Cappelle, Hendrik Carrette, Paul Demers, Charles Ducal, Vicky Francken, Eva Gerlach, Maarten Goethals, Luuk Gruwez, Sara Haven, Lucas Hirsch, Bernke Klein Zandvoort, Delphine Lecompte, Gwy Mandelinck, Peter Mangel Schots, Luc C. Martens, Giuseppe Minervini, Fred Papenhoven, Bert van Raemdonck, Lars Ruben, Mustafa Stitou, Bernadette Stom, Willem Thies, Florence Tonk, Peter Verhelst, Peggy Verzett, Arno van Vlierberghe.