Ik droomde dat ik nog in Sinterklaas geloofde en m’n schoen mocht zetten. Oh to be young again… Ik wist meteen wat er op m’n verlanglijstje moest: al die boeken die te lang op zich hebben laten wachten.
1. Martinus Nijhoff, geboorten van literatuur. De langverbeide biografie. Vanzelfsprekend bovenaan mijn lijst, want ik word oud dus de tijd dringt. De auteurs, Dorleijn en Van den Akker, hebben eerder al een nieuwe editie van de Verzamelde Gedichten verzorgd en enkele studies gepubliceerd. Nu dan de kroon op hun werk.
2. Het nieuwe boek van Carl Friedman. Eindelijk! Wordt het een roman? Verhalen? De uitgever houdt ons nog in spanning. Na de successen van Tralievader, Twee koffers vol en De grauwe minnaar – de eerste twee werden verfilmd – is het te lang stil gebleven. Autobiografische verwikkelingen zouden daar debet aan zijn. De liefhebbers van haar werk hadden haar wel willen toeroepen wat Toergenjev ooit schreef aan Tolstoi: ‘Mijn vriend, keer terug tot Uw literaire arbeid! Die gave hebt u immers van waar ook al het andere komt. Ach, wat zou ik gelukkig zijn als ik kon denken dat mijn verzoek die uitwerking op U zou hebben!’ Dezelfde brief besloot hij overigens met ‘Ik kan niet meer, ik ben moe’ en vijf weken later stierf hij.
3. De verzamelde correspondentie van W.F. Hermans en Gust Gils. Opnieuw een brievenboek van Hermans, en dit keer niet zo’n dunnetje als de briefwisseling met Bordewijk. Uit dat enorme Hermans-archief moet natuurlijk veel meer te halen zijn. Zal ik het nog beleven?
4. De ‘Amerikaanse’ romans van de in 2012 overleden Gore Vidal. Zijn historische romans over de ontwikkelingsgang van de Verenigde Staten zijn onovertroffen. Ook zijn talloze vijanden erkenden de kwaliteit van Burr, 1876, Lincoln, Empire, The Golden Age en Washington D.C. Wie deze meeslepende boeken leest, krijgt een uitstekende geschiedenisles en kijkt voortaan met andere ogen naar wat zich in de VS afspeelt. Eindelijk is de reeks nu compleet in het Nederlands verkrijgbaar, en in welk een mooie uitgave! Compleet met noten, kaarten en inleidingen van prominente amerikanisten. Zes delen in cassette, heerlijk. Mijn kennis van het Engels taant en mijn ogen gaan steeds verder achteruit; nu kunnen die armoedige pocketjes bij het oud papier.
5. Simon Carmiggelt: Verzameld Werk. Commentaar overbodig, behalve misschien: hèhè, waarom hebben we hier zo lang op moeten wachten?
6. Wat is hiervan de bedoeling? Deze pil bevat een selectie uit het epistolaire vuurwerk van Nicolien Mizee en Ger Beukenkamp, de schrijver wiens roem kort geleden nog werd bezongen door Mark Rutte. In ‘Zomergasten’ vertelde onze premier hoe hij in zijn lessen maatschappijleer gebruik maakt van scènes uit Den Uyl en de Lockheed-affaire (een van Beukenkamps prijswinnende televisie-series): ‘Wat een meesterlijke scenarioschrijver!’ Beukenkamp is de onverstoorbare goeroe, Mizee is de gedreven leerling die en passant de kroniek van haar leven schrijft.
7. De Grote Jos Ruting Omnibus. Rutings werk werd een halve eeuw geleden al verramsjt en de boekjes die ik toen als tiener kocht, vallen uit elkaar. Maar nu is er deze kloeke verzameling proza, inclusief In de mierenrijken, plus een selectie uit de tekeningen en het grafische werk. Veel vogels, bloemen en vissen. Ruting, die nog heeft samengewerkt met Vroman en met Van Geel, was niet voor niets bioloog.
Ik werd wakker en noteerde de droom. Wat zou mijn psychiater ervan vinden? Ik wreef me de slaap uit de ogen en dacht: anders maar een boekenbon.
