Metrohalte Vijzelgracht. Mijn reisdoel is de Staalstraat. Om het kunstwerk ‘Ramses Shaffy’ niet te missen sta ik omgedraaid op de roltrap met de blik naar omlaag, terwijl ik omhoog ga richting uitgang. ‘Hoog Sammy, kijk omhoog, Sammy’. Shaffy doet het niet. ‘Huil, bid, werk en bewonder.’ Aanbeland in de frisse kou van een zonovergoten herfstdag en verwelkomd door het gehuil van trams en grondwerkzaamheden in de stad, steek ik een modderig tracee in aanleg over om veilig te belanden op de stoep voor een boekhandel aan de Weteringsschans 177, Moedig zijwaarts.
‘Ach..’, denk ik, ‘wat een leuke parafrase op Moedig voorwaarts van Gerard Reve. Hier moet ik even naar binnen. Dat kan niet anders.’ In een kleine ruimte bomvol boeken resideert, verschanst achter nog meer boeken, een grijzend hoofd van een man op leeftijd, wat onwennig rommelend op een computer. ‘Goedemiddag!’, ‘Goedemiddag’! Wat een gelukzalig gevoel van vrede, al die boeken en deze man. Ik moet denken aan een anekdote die ik onlangs hoorde vertellen over een man die, daartoe aangespoord door zijn omgeving, opruiming had gehouden in zijn boekenbezit en de overtollige waar met bloedend hart ten verkoop had aangeboden bij de Slegte. Met de vijfenzeventig euro die hij ervoor kreeg, ging hij rechtstreeks naar een kledingzaak om een leren jasje te kopen. Zo woonde hij toch nog een beetje in zijn boeken.
Mijn blik valt op een mooi opgesteld boek Het lichte oog huilt kleuren van Frederique van Rijn. Een boek met fotocollages geënt op leven en werk van Lucebert met teksten uit zijn gedichten, geselecteerd door Remco Campert. Wat de prijs van het boek is, kan de man mij niet vertellen. Ik mag het meenemen, voor tien euro. Aardig, we hebben contact, hij heet Ton Schimmelpennink. Nooit van gehoord. Dan begint er langzaam iets te dagen. De boekhandelaar, natuurlijk, de eigenzinnige boekhandelaar Ton Schimmelpennink! De conversatie begint steeds meer op een gesprek te lijken, zeker als mijn oog valt op het boek, Weer en wind, 100 gedichten en 100 gezichten, prachtig uitgegeven door THOTH. Tijdens het kijken, bladeren en converseren over mooie boeken, zie ik op de toonbank het boek, Moedig zijwaarts door Ton Schimmelpennink liggen. Mijn blijde verrastheid valt ook Schimmelpennink op en het gesprek krijgt steeds meer een wederzijds karakter. Schimmelpennink begint een beetje Ton te worden. Ik word overvallen door een lichte verlegenheid en besluit de drie boeken te kopen. Met de woorden: ‘U heeft mij in ieder geval een mooie middag bezorgd’, neem ik afscheid, koester mijn boeken, ga de deur uit en keer terug in de geschonden stad aan de Weteringschans.
Onderweg in de trein naar huis begin ik vast te lezen in Moedig zijwaarts. Een bundel vol kostelijke verhalen uit het leven van een boekhandelaar. Naast de Groene Amsterdammer echt een aanrader voor onder de kerstboom.
