Vrijdag 19 oktober overleed dichter Wilbert Cornelissen. Wilbert Cornelissen was naast dichter en schrijver van klein proza, filosoof en werkte als poëziedocent aan de Schrijversvakschool in Amsterdam. In 1998 debuteerde hij met de poëziebundel Ontfermingen (Arbeiderspers), gevolgd door Kinderlandschappen (2002, Meulenhoff). Hoewel Cornelissen veel schreef – van 1 januari 2007 tot 31 december 2016 schreef hij zelfs dagelijks een gedicht – publiceerde hij over een periode van twintig jaar slechts drie dichtbundels. Tien jaar dagelijks een gedicht schrijven, leverde een reeks van 3714 gedichten op die beschouwd kunnen worden als een soort officieuze stadsgedichten van Amsterdam. De dagelijkse gedichten, waarmee hij de geest van de beginnende poëzie probeerde te vangen, schreef Cornelissen onder het heteroniem ‘Mottenfokker’ (nachtvlinderkweker) waaruit dit voorjaar een compilatie verscheen onder de titel Elke dag/Proefsleuven (Arbeiderspers).
Wilbert Cornelissen was ook danser en had een grote voorliefde voor dansfeestjes in de open lucht. Sinds 2009 organiseerde hij ‘straatdansfeestjes’ om de dans in het dagelijkse leven te laten opgaan. In de afgelopen zomer schreef hij enkele blogs voor Tirade.nu over zijn ziekte onder de titel ‘Klein landschap’ waaruit hieronder een fragment:
‘Van al die feestjes is er één overgebleven, en wel het straatdansfeestje dat ik samen met een goede vriend organiseer. Ik wilde dans op straat brengen. Waarom? Ik maakte deel uit van de Amsterdamse danscultuur. Dat had zich zo in de jaren opgebouwd. Ik voelde me bevoorrecht deel van deze wereld te zijn. Waarom dansfeestjes alleen tussen vier muren en in de avonduren houden? Ik begon me steeds meer een zonderling te voelen. Ik hou sowieso van het daglicht. Het hele horeca-idee van een danceparty begon me tegen te staan. Altijd die donkere en vaak bedompte ruimtes. En het kan zo gemakkelijk zijn. Naar buiten, koptelefoontjes op en dansen maar. We begonnen in 2009 ergens in het Amsterdamse Bos. Daarna veranderde het concept naar een maandelijks feestje ergens in de stad. We wilden de dans onder de mensen brengen.’
Wilbert Cornelissen heeft in de loop der jaren klein proza gepubliceerd in verschillende tijdschriften waaronder Tirade, Revisor, Yang, Dietsche Warande & Belfort (DWB) en Bunker Hill.
Op Tirade.nu beschrijft Anja Sicking hoe Wilbert Cornellisen door zijn geliefde met een bakfiets naar het Crematorion op Zorgvlied werd vervoerd.
Foto: Merlijn Doomernik
