Hugo Raes mag wel weer eens herdrukt worden

Vergeten schrijver door Jacques van den Berg

Op zeventien jarige leeftijd werd ik door een recensie van J.J. Oversteegen of  Hans Warren aangestoken om De vadsige koningen  (1961) van Hugo Raes te gaan lezen. Hugo Raes pakte mij met zijn stijl en onderwerpkeuze bij mijn kladden. Dit was een schrijver waar je als jongere van kon genieten, dat aansloot bij het moderne levensgevoel van de zestiger jaren. Zijn procedé in De vadsige koningen was de monologue intérieure, die hij vanuit de Engelse en Amerikaanse literatuur overgenomen had, zo begreep ik later. Hij was beïnvloed door Dos Passos, Joyce, Faulkner, Henry Miller, Bukowski, Kerouac, de Beat Poets, Céline en Louis Paul Boon. Ik was helemaal verrukt van zijn associatieve en lyrische teksten.

Hugo Raes (1929-2013) was een Vlaamse schrijver, in de jaren zestig en zeventig een gevierd auteur in Nederland en België. Na zijn studie Germaanse talen werkte hij een periode in het middelbaar onderwijs. Als auteur schreef hij eerst poëzie en later proza, geëngageerde romans die aansloten bij de existentialistische stroming. In 1957 debuteerde hij met de verhalenbundel Links van de helicopterlijn. Daarna volgde zijn eerste roman De vadsige koningen bij De Bezige Bij. In de jaren zestig en zeventig was hij een belangrijk schrijver naast Hugo Claus, Jan Wolkers en Harry Mulisch.

Wat ook interessant zou zijn om uit te geven, is zijn correspondentie met Anaïs Nin. Die brieven bevinden zich in het Letterkundig Museum in Antwerpen. Tip voor de serie Privé Domein van De Arbeiderspers. Hij schreef vrijmoedig over erotiek in bijvoorbeeld de roman Hemel en dier. Er waren zelfs recensenten die stelden dat hij op erotisch gebied de wegbereider is geweest voor de schrijvers Cremer en Wolkers.
Raes raakte echter geleidelijk uit de literaire gratie doordat hij steeds meer naar het fantastische en sciencefiction-achtige genre uitweek. Een genre dat voor de literaire wereld niet zo interessant is.

Omdat zijn werk nog steeds goed is, pleit ik voor een revival van de schrijver en zijn boeken. Met De vadsige koningen past hij goed in het rijtje van de Great Dutch Novels.

 

Recent

Literair Nederland - 10 jaar geleden

19 maart 2013

Zonder aanziens des persoons, ook als het de vijand is
Recensie door Hilde van Vlaanderen

Oorlogsparadijs van Nico Dros is een aanrader. Het is een aangename mix van een historisch gegeven, een subtiel liefdesverhaal en menselijke verhoudingen in oorlogsomstandigheden. Het boek leest vlot, de taal is helemaal passend in die tijd, de jaren ’40 tot ’60, en op de een of andere manier is dat heel prettig.