Hoop op vertaling: Fifty Sounds, Crying in H Mart en The Undercurrents

De tweede essay-memoires die ik graag in een Nederlandse vertaling zou willen zien, zijn Crying in H Mart (Alfred A. Knopf, 2021) van Michelle Zauner, beter bekend als de voorvrouw van de Amerikaanse indiepopband Japanese Breakfast, die op 26 oktober 2022 in Paradiso in Amsterdam optreedt. Vooral pakkend is het eerste deel van het boek dat oorspronkelijk als een zelfstandig essay verscheen in The New Yorker. Daarin beschrijft Zauner hoe Koreaanse Amerikanen hun heimwee weg eten in de Aziatische supermarkt. Misschien zijn ze Koreanen van de tweede generatie, net zoals Zauner, die een Koreaanse moeder heeft. Hun smachten naar Koreaanse gerechten vertelt over een onverzadigbaar verlangen naar een thuis, een verlangen dat Zauner met ze deelt als ze voet probeert te vatten in New York. Zomers reist ze naar familie in Seoul, waar ze een thuisgevoel krijgt als ze de thuisgemaakte kimchi van haar tante proeft. Kimchi, gefermenteerde groente en onmisbaar in de Koreaanse keuken, staat symbool voor Zauners relatie tot haar Koreaanse familie zoals de onomatopoëtische klanken synoniem zijn voor Bartons verhouding tot het Japans  – soms plezierig, vaak ingewikkeld en altijd kostelijk.

In vorm meest traditioneel essayistisch is het derde boek, The Undercurrents van Kirsty Bell (Fitzcarraldo, 2022). Bell opent haar verkenning van het heden en het verleden van Berlijn met een kleine, maar hardnekkige huishoudelijke ramp: een lekkend dak. Dat lek groeit gaandeweg tot eenzelfde soort afmetingen als Zauners kimchi en Bartons onomatopoetica: het onthult voor Bell andere, grotere rampen in haar persoonlijke leven even goed als in de de geschiedenis van Berlijn, haar gekozen woonplaats. Op dat moment woont ze er al een geruime tijd en meent ze een stabiel gezinsleven te leiden. Toch ontstaan er barsten – of lektranen – en valt haar huwelijk uiteen. Als een gescheiden moeder met twee jonge kinderen komt ze voor een werkelijkheid te staan die haar ogen opent, ook voor de stad zoals die geworden is. Vanuit haar raam kijkend gaat ze op zoek naar de zichtbare en onzichtbare sporen die het verleden in Berlijn en daarmee ook in haar appartementsgebouw heeft achtergelaten. Lek of geen lek, die kennis verandert haar verhouding tot het huis – en tot haarzelf.

Dit is een speciale bijdrage in het kader van de rubriek Hoop op vertaling. Gedurende de zomer van 2022 zullen onze recensenten bijdragen leveren over boeken die zij opnieuw onder de aandacht willen brengen, of waarvan ze vinden dat ze het waard zijn om heruitgegeven of vertaald te worden.