Dit boek heb ik voor LN gerecenseerd (6/11) en het als een pareltje betiteld. Terecht heeft het vele prijzen gekregen; het is niet alleen mooi geschreven, bladzij na bladzij, zonder enige terugval. Prachtig wordt beschreven hoe de wereld van John Mitchell, directeur van het opvangcentrum op Ellis Island instort als de autoriteiten hem melden het centrum te gaan sluiten. Hij heeft z’n hele leven daar gewerkt, nooit een andere baan willen hebben en nu moet hij dan toch gaan nadenken over zijn leven na sluiting van het centrum. Hij denkt er met afgrijzen aan en vlucht in zijn herinneringen. Aan de hand van zijn dagboek laat hij de verschillende gebeurtenissen nog eens langs komen en krijgt de lezer inzicht in wat hem heeft bewogen daar zijn hele leven door te brengen. Een bewogen leven!
Het eindejaarslijstje 2017 van Vic Veldheer
Jane Gardam, trilogie over Old Filth (De onberispelijke man), The man in the wooden hat (Een trouwe vrouw), Last friends (nog niet vertaald)
Deze drie boeken gaan over het leven van Sir Edward Feathers; deel 1 is geschreven vanuit zijn perspectief, deel 2 vanuit het perspectief van zijn vrouw Betty en deel 3 vanuit het perspectief van de minnaar van zijn vrouw, tevens zijn collega waar Feathers een grondige hekel aan heeft.
Feathers wordt geboren in India, in het begin van de twintigste eeuw als zoon van een Engelse bestuursambtenaar. Zijn moeder overlijdt tijdens zijn geboorte, zijn vader kijkt niet meer naar hem om en stuurt hem op 5 jarige leeftijd naar Engeland voor zijn educatie. Vanaf dat moment leeft hij in een kille wereld van kostscholen en liefdeloze pleegtantes. Toch slaagt hij er in een juridische opleiding te voltooien en als advocaat carrière te maken in Hongkong. Na zijn pensionering keert hij terug naar Engeland.
De vormelijke omgangsvormen tussen de hoofdpersonen in het boek, de manier waarop zij in het leven staan, hun communicatie is zo typisch Engels dat het boek er eigenlijk om vraagt om in het Engels te worden gelezen. Het is prachtig proza, ‘tongue in cheek’: oppervlakkig gezien gaat het met iedereen voor de wind, tegenslagen worden overwonnen, maar onder het oppervlak is het nodige mis. Deze trilogie is een meesterwerk.
Lezen over het leven van Jan Wolkers is een aha-erlebnis. De meeste boeken van hem heb ik destijds verslonden en de vreugde van dat lezen komt terug wanneer je over hem leest. Blom is een begenadigd biograaf, die Jan Wolkers recht doet. Het leest als een trein, heel knap.
Het boek is chronologisch opgezet en Blom weet het maatschappelijke klimaat waarin Wolkers kon gedijen goed te omschrijven. Hij geeft niet alleen de wording van het oeuvre van Wolkers goed weer, maar ook een duiding van zijn werk in de tijd. Alle boeken passeren de revue en worden gerelateerd aan de feiten uit het leven van Wolkers op die momenten. De enkele expliciete en onsmakelijke seksscènes hadden niet gehoeven, maar ja, het gaat wel over het leven van Wolkers.
Bovendien is het als vroegere inwoner van Oegstgeest leuk om te lezen wat Wolkers daar allemaal heeft uitgespookt (al heeft dat natuurlijk niets met de schrijfkunst van Blom te maken.)
Overigens zegt de wetenschappelijke discours over dit boek meer over de schoolstrijd op de Universiteit van Leiden tussen de letterkundigen en historici dan over de kwaliteit van dit boek.
Een schitterend boek.
Stahlie is een van mijn favoriete schrijfsters. Haar stijl, de structuur en de inhoud van het verhaal, haar gegoochel met cijfertjes: het is een groot plezier om haar te lezen. Ook dit boek – haar zestiende – sleept je mee, is geestig en prachtig geschreven.
De middelste dag van het jaar 2015 valt op 2 juli, op die dag dreigt een warmterecord en de weerman heeft iedereen dispensatie verleend. Maar de hoofdpersoon in het boek, Sylvia, heeft afgesproken met een man die ze twintig jaar eerder voor het laatst heeft gezien. De confrontatie is heftig.
Toen dit boek in 2015 verscheen en ik er in begon te lezen, was ik direct gegrepen. Wat een goeie schrijfster!! Wat ik nooit heb, overkwam me nu: na 200 pagina’s had ik behoefte om het ‘even weg te leggen’ en tot rust te komen. Het leven van Jude, de hoofdpersoon, is bijzonder heftig.
Dit jaar ben ik weer begonnen waar ik was gebleven en heb het in één ruk uitgelezen. Een zeer aangrijpend boek. De vriendschap tussen vier vrienden wordt mooi beschreven en uitgewerkt. Vooral het psychologische portret van Jude en Willem en het verloop van hun vriendschap is knap gecomponeerd. Hoe zwaar het leven is voor Jude die zichzelf snijdt, zijn trauma, wordt invoelend beschreven, evenals de gevolgen daarvan voor zijn leven en vriendschap met Willem. Een episch drama van hoge kwaliteit.
Deze jonge Duitse schrijver – geboren in 1984 – heeft een prachtige en ontroerende roman geschreven over angst, verlies en eenzaamheid.
Hoofdpersoon is Jules die op jonge leeftijd zijn ouders verliest door een ongeval. Na dat ongeluk groeien hij en zijn zusje en broer steeds verder uit elkaar. Hij trekt zich steeds meer terug in zijn eigen wereld; alleen met zijn vriendin Alva kan hij overweg. Wanneer Jules zelf in het ziekenhuis belandt na een motorongeluk, komen er bij hem allerlei herinneringen aan zijn jeugd boven. Over hoe zijn leven en dat van Alva zich verder ontwikkelt, gaat het dan vooral.
