Het is leuk gesigneerde boeken te hebben. Hoewel, ergens vind ik het kinderachtig. Alsof de schrijver belangrijker is dan het boek. Alsof het een pop- of filmster betreft. Sommige schrijvers wekken overigens graag die indruk. Maar het maakt het boek wel persoonlijker. Dichter bij de schrijver kun je niet komen, tenzij je tot de literaire incrowd behoort. Zoals biograaf Wim Hazeu ooit schreef: de schrijver heeft het boek toch in zijn handen gehad. Het vastpakken van een gesigneerd boek als een verre handdruk.