Hoeveel exemplaren zou een bibliotheek met al die onterecht, tussen de plooien gevallen boeken van de wereldliteratuur tellen? Zou die groter zijn dan de verzameling van alle overgehypete eendagsvliegen? Over de tweede categorie gaan we het nu niet hebben, dus laten we om te beginnen een boek onder de aandacht brengen dat om totaal onbegrijpelijke redenen geen literaire prijs won. De Nederlandse schrijfster Miek Zwamborn publiceerde in 2013 De duimsprong, een roman die vooral bijblijft om zijn uitzonderlijke stijl en originaliteit. Recensent Adri Altink verwees in zijn bespreking terecht naar de invloed van Zwamborns kunstenaarschap op haar schrijven, wat onder meer blijkt uit de manier waarop ze foto’s, illustraties en dergelijke verwerkt in haar boeken. Vooral wie belang hecht aan stijl, moet De duimsprong alsnog een herkansing gunnen.
Deze recensie van De duimsprong door Adri Altink verscheen op 14 januari 2014:
‘De 23-jarige Italiaanse Maria Spelterini steekt op 8 juli 1876, balancerend op een strak koord, de Horseshoe Falls, onderdeel van de Niagara Falls, over. Ze probeert het in de weken erna nog een paar keer. Steeds verzwaart ze haar stunt. Met zeepkistjes. Geblinddoekt. Achteruit lopend. Met vastgebonden polsen en enkels. Het lukt steeds weer. Tot ze, veel ouder, in 1913 nog een poging doet en doodvalt. Het is zo’n prikkelend verhaal dat je onmiddellijk meer wilt weten.’ Lees verder…
