In deze dagen van turbulentie wil ik weg van hier, en dus ga ik – met vriendin en kinderen – een paar dagen naar de bergen. Ik kan me niet engageren in deze populistische en terroristische tijden, maar ik distantieer me eerder in deze momenten van onrust. Het besef dat de rampen die vaker elders dan hier waren, nu toch ook weer na decennia van relatieve rust, deze kant op komen, is geen fijne gedachte. Ik wens niemand rampspoed toe, ook niet hij of zij die mij als vijand ziet, en evenmin mezelf. Onbarmhartige, maar o zo menselijk-dierlijke gedragingen duwen de gedachte van een beschaafde, bedeesde, bedachtzame wereld steeds verder weg. En toch hoop ik dat we met kerst, met het zonnewendefeest, met het begin van een nieuw jaar weer een frisse start zullen maken, koppies leeg, schouders eronder en doorlezen maar!
