Het is nu een half jaar geleden dat ik samen met zeven anderen de antiquarische boekwinkel Colette overnam en sinds drie maanden zijn we officieel Colette & Co. In deze tijd heb ik onverwachts nog het een en ander over mezelf geleerd. Ik ging er vanuit dat ik op mijn vijftigste een goed beeld van mezelf had, maar dat bleek niet het geval. Hoewel ik het heerlijk vind om op mezelf te zijn en ik mensenmenigtes over het algemeen schuw, ben ik namelijk niet zo introvert als ik altijd dacht. Het leukste van mijn betrokkenheid bij de winkel is buiten het feit dat ik omringd ben door boeken, het contact met de klanten, die op enkele uitzonderingen na bijzonder enthousiast zijn over de boekenbergen die ze aantreffen. Geen enkele klant is hetzelfde. Sommigen lopen lang rond om vervolgens met een hele stapel boeken onder de arm af te rekenen, anderen maken alleen foto’s voor hun Instagram-account en nog weer anderen zitten vooral om een praatje verlegen. Elke dag is het wat dat betreft weer een verrassing, al heb ik inmiddels wel een paar voorzichtige conclusies kunnen trekken.
Studentikoze types zijn over het algemeen zwijgzaam en geven de voorkeur aan contant betalen, oudere klanten zijn daarentegen behoorlijk spraakzaam en informeren met enige regelmaat bezorgd of ze met pin kunnen betalen. Er zijn klanten die haast hebben geven, en zomaar tien euro extra doneren. Weer andere klanten, waar ik tien minuten mee heb staan praten, willen afdingen op de prijs. Wat ze echter allemaal met elkaar gemeen hebben is de nieuwsgierigheid en het ongeloof over zoveel boeken als ze voor het eerst de winkel betreden. De boekwinkel werd ook opgemerkt door het tv-programma Brommer op zee. Tijdens een uitverkoop bij Colette waarbij boeken voor één euro over de toonbank gingen was er een cameraploeg aanwezig voor een reportage over de winkel.
Het leverde een mooie impressie op in de eerste uitzending van Brommer op zee in januari jongstleden. In de reportage is te zien hoe oud eigenaar Jogchum de Vries een tas vol boeken komt afleveren bij de winkel. De interviewer vraagt aan een vrijwilligster of Jogchum nog vaak langskomt om zijn kennis over de zaak te delen. Het is immers niet zo simpel om in de vele boekenbergen een specifiek boek terug te vinden als een klant daar naar vraagt. De vrijwillige boekverkoopster antwoordt dat Jogchum nog altijd bijzonder betrokken is en regelmatig langs komt om te zien hoe het met de winkel gaat. Zijn betrokkenheid is overduidelijk als de interviewer haar naar een bepaald boek vraagt en Jogchum haar gedreven aanwijzingen geeft in welke boekenberg ze moet zoeken. De uitzending liet goed zien hoe belangrijk het is dat winkels als Colette bestaansrecht hebben en hoe zonde het is als deze uit het straatbeeld verdwijnen. Als het aan onze groep vrijwilligers ligt zal dat zeker niet gebeuren.
Antiquariaat Colette & Co,
Reinkenstraat 45,
2517 CP Den Haag
Istvan Kops is mede-eigenaar van de antiquarische boekwinkel Colette & Co. Dit was de laatste column van een serie van zes maandelijkse columns die Istvan voor Literair Nederland schreef. Veel dank daarvoor.
