Els Hekkenberg is de derde prijswinnaar van de verhalenwedstrijd ‘In het huis’ naar aanleiding van de gelijknamige film.
Het verhaal van Els Hekkenberg is een mooi klassiek verhaal, dat goed is opgebouwd en een verrassend einde heeft.
In het huis
Door Els Hekkenberg
Op zolder stond alleen nog een oud krakkemikkig bed. Het huwelijksbed van mijn ouders. Niet breder dan één meter twintig. Niet langer dan één meter negentig. Niet ongebruikelijk in de jaren vijftig. Pas toen alle elf kinderen het huis uit waren, permitteerden ze zich een bed dat de volle breedte van de ouderlijke slaapkamer in beslag nam. De huisbaas had gezegd dat we grote meubels mochten laten staan. Hij zou voorlopig enkele studenten in het huis onderbrengen en die konden wel wat huisraad gebruiken. Verder was de zolder leeg. De ruimte bood een desolate aanblik. De witte verf van het zoldergebint bladderde. Op het zolderkarton getuigden geelgroene jaarringen van hardnekkige lekkages. Het behang was verschoten en liet op meerdere plaatsen los. De oorspronkelijk bordeauxrode tapijttegels neigden nu passend naar oudroze. Nergens sloten de naden nog op elkaar aan. Maar ze waren wel brandschoon! Mijn met ernstige smetvrees geïnfecteerde zuster had het nodig gevonden het hele huis voor overdracht te reinigen. Ze wilde niet dat we als de familie Smeerpoets te kijk zouden staan. Het kon de armoedige aanblik maar nauwelijks verhullen. Ik staarde door het zoldervenstertje dat uitkeek op de pietepeuterige tuintjes van de andere huizen in onze straat en op de achtergevels van de huizen in de straat erachter. Het balkon van de familie Kersenboom hing zoals gebruikelijk vol met vergeelde hemden en onderbroeken. Op het dak van de schuurtjes die de tuinen van elkaar scheidden, deed een kater zich tegoed aan de restjes eten die de bewoners ’s avonds op het platje gooiden. Soms belandden de restanten tot ergernis van mijn moeder in onze tuin. Mijn moeder had de oorlogswinter meegemaakt en gooide geen voedsel weg. Hadden wij in dit huis onze jeugdjaren doorgebracht? Onze eerste stapjes gezet? Bij Sinterklaas op schoot gezeten? Schoolwerk gemaakt? Met vriendjes gespeeld? Ons eerste liefdesverdriet verdrongen? Ik ging op het bed zitten. De metalen veren van de matras drongen in mijn billen. Had ik nog moed afscheid te nemen van de rest van het huis? Zou ik de smalle steile zoldertrap naar de eerste verdieping afgaan, de meisjeskamer binnenlopen en de ruïne van mijn jeugd onder ogen durven zien? Of zou ik in één ruk naar de benedenverdieping afzakken, een kus op het voorhoofd van mijn vader drukken en het huis uit vluchten? Waarom hadden ze de woning in vredesnaam leeggehaald terwijl hij nog in het huis opgebaard lag.
De andere twee prijswinnaars zijn:
1e prijs: J. Everaers
2e prijs: Hein van der Schoot