Er was in de relatie tussen Rusland en het Westen een nieuw dieptepunt bereikt. Een bericht waarvan ik in een flits bedacht dat dit een teken kan zijn. Dat dit zo’n bericht is waarin een wereldramp wordt aangekondigd. De Derde Wereldoorlog, of de vernietiging van alles. Zo’n bericht waarin je achteraf het onheil voorspeld zag. Dat je na de ramp, als je nog leeft, zegt: ‘Ja, in dat bericht van 27 maart 2018, zag ik de tekenen’. Beter is het zulke gedachteflitsen te negeren. In de krant zie je elke ochtend tekenen over het teloorgaan van de wereld. Laten we de krant enkel zien als onderdeel van het ochtendgebeuren. Dan overgaan tot de orde van de dag, het wereldnieuws terugbrengend tot het halen van de trein, boodschappen voor het avondeten, vergaderen, stukje schrijven en ’s avonds gewoon op de bank.
Soms bekruipt me het gevoel dat ik in actie zou moeten komen. De barricaden op, met mijn handen als een trechter voor mijn mond roepen, ‘En nu is het afgelopen! Hup, iedereen twee vluchtelingen in huis. Lege logeerkamers zijn verboden. Stop dat gezeur over statiegeld op plastic flessen. Laat ze in de schappen staan zodat winkeliers beseffen dat we geen water in flessen moeten inkopen. Wat moet dat ook, de hele dag uit flessen lurken terwijl een groot deel van de mensheid verpietert in opvangkampen, niet eens elke dag een paar schone sokken heeft om aan te trekken. Het moet afgelopen zijn. Begrepen!’
Maar ik vrees dat ik voor dovemans oren en goedgelovigen (‘Alles komt goed’) zal staan te roepen. Niets zo moeilijk als mensen te overtuigen dat het roer om moet, en wel nu en allemaal tegelijk, zodat het effect onafwendbaar ten goede komt aan de mensheid.
Daar was ook Maarten Biesheuvel van overtuigd. In zijn verhaal ‘De wereld moet beter worden’, probeert hij zijn psychiater te laten inzien dat hij de enige is die het bij het rechte eind heeft. Dat hij de tekenen van de tijd herkent en dat daar naar gehandeld dient te worden: ‘U bent een vreselijke dokter, u bent een dokter die er niets van begrijpt, u zijn de Tekenen niet gegeven. (…) u zegt maar steeds dat dat idee van mij om de wereld beter te maken een ziekte is, gelooft u dat nu zelf ook? hoe kan iemand die de wereld beter wil maken ziek zijn? Zotteklap! Dan was Schweitzer ook ziek, dan was Mozes ziek, dan waren de oprichters van het Rode Kruis tijdens de Krimoorlog ziek, wat denkt u eigenlijk wel?’ Ach, leefde ik maar in de verhalen van Biesheuvel.
Citaat uit: Verzameld werk J.M.A. Biesheuvel (deel 1, p. 447)
Inge Meijer is een pseudoniem. Zij schrijft over boeken als steunpilaren en over de ontdekkingen in de marges van de literatuur.
