Zoo ik iets ben, ben ik een Europeaan. Dat wijst mijn leeslijst van 2017 althans weer eens aan. Ik las het afgelopen jaar dertig boeken – alles bij elkaar ruim elfduizend pagina’s – die vrijwel allemaal in Europa geschreven zijn.
Winterrubriek
Het eindejaarslijstje 2017 van Lodewijk Brunt
Het (her-)lezen van ‘klassieke’ boeken is een beetje zoals het aflossen van oude schulden. Het knaagde al tijden dat je er aldoor maar niet aan toekwam, je schoof het steeds voor je uit en dan eindelijk de verlossing.
Het eindejaarslijstje 2017 van Evert Woutersen
Het jaar 2017 staat voor mij in het teken van autobiografie, biografie en dagboek. Van Konstantin Paustovski verschenen twee van de drie delen Het verhaal van een leven en de herdruk van een jeugdwerk De romantici.
Het eindejaarslijstje 2017 van Els van Swol
Voor deze decemberrubriek koos ik drie maal twee boeken die ik afgelopen jaar na elkaar las, en die in mijn hoofd met elkaar in gesprek gingen. Eigenlijk net zoals in de tweewekelijkse columns die ik voor Literair Nederland schrijf, en die iemand eens raak ‘dubbele blogs’ noemde: in dat geval literatuur die de dialoog aangaat met muziek.
Het eindejaarslijstje 2017 van Just Houben
Wat zie ik terugkijkend op mijn afgelopen leesjaar? Welke boeken staken uit boven de rest? Ik las veel moois dat dit jaar verschenen is. In mijn top drie van 2017 zet ik twee romans en een essaybundel.
Het eindejaarslijstje 2017 van Adri Altink
Terugkijkend op mijn leesjaar 2017 komen onmiddellijk twee boeken bovendrijven die ik voor LN mocht bespreken.
Dat was allereerst Een gedane zaak van Patrik Ouředník.
Het eindejaarslijstje 2017 van Martenjan Poortinga
Martenjan Poortinga
Vijf boeken waar ik dit jaar verschrikkelijk van genoten heb: het is a tough choice. Ik kan er zo nog twintig opnoemen die ik ook zou willen aanbevelen.
Het eindejaarslijstje 2017 van Daan Pieters
Klassiekers van onder het stof
‘Hoe is de beste stijl? Hij moet citeerbaar zijn.’ (Ilja Leonard Pfeijffer)
Als er al iets opviel in het literaire jaar 2017, is het wel dat het stof van heel wat vergeten klassiekers werd geblazen om ze na jaren in het Nederlands te vertalen.
Het eindejaarslijstje 2017 van Hans Muiderman
Drie vaders
Het was in de trein. Januari 2017, Utrecht – Den Bosch, denk ik. ‘Zien, herinneren, begrijpen. Alles hangt af van de plaats waar je staat.’ In mijn jaszak zocht ik naar een potlood om die woorden aan te strepen.
Het eindejaarslijstje 2017 van Hettie Marzak
De revolutie van de Tachtigers is de ondertitel van dit boek over een groep vrienden: dichters, schrijvers en schilders die zich rond 1880 sterk afzetten tegen de gezapige, clichématige werken van hun voorgangers.
Het eindejaarslijstje 2017 van André van Dijk
André van Dijk
Voor hartstochtelijke lezers is het raadzaam eens in de zoveel tijd een boek van Ian McEwan ter hand te nemen. Om weer even te proeven van de weergaloze verbeeldingskracht van een topschrijver, een auteur die inmiddels thuishoort in de hoogste regionen van de wereldliteratuur.
Het eindejaarslijstje 2017 van Vic Veldheer
Dit boek heb ik voor LN gerecenseerd (6/11) en het als een pareltje betiteld. Terecht heeft het vele prijzen gekregen; het is niet alleen mooi geschreven, bladzij na bladzij, zonder enige terugval.
Recent
22 oktober 2018
19 oktober 2018
18 oktober 2018
17 oktober 2018
16 oktober 2018
15 oktober 2018
Literair Nederland - 10 jaar geleden
28 oktober 2008
Kwetsbare poëzie
Recensie door Wouter
De nieuwe bundel van dichter en journalist Hilbrand Rozema kent lange zinnen van weinig woorden. En zoals een Groninger betaamt, heeft die aan een half woord genoeg. Hoewel, weinig halve woorden, want Rozema floreert in taligheid. Dit brengt enerzijds prachtige constructies met zich mee, zoals de eenvoudige maar prachtige beginzinnen van de vierdelige cyclus ‘Losgeregende bloesems’: ‘Het licht van de zon / op de losgeregende bloesems.’