Winterrubriek

De VPRO-serie ‘Over de rug van de Andes’ trok dit voorjaar – ten onrechte – minder aandacht dan de China-reeks van Ruben Terlouw, die er vlak voor geprogrammeerd stond. Wie beide series achter elkaar keek, kon het niet ontgaan dat de mensen uit China en die uit Zuid-Amerika sterk van elkaar verschillen.

Hoeveel exemplaren zou een bibliotheek met al die onterecht, tussen de plooien gevallen boeken van de wereldliteratuur tellen? Zou die groter zijn dan de verzameling van alle overgehypete eendagsvliegen? Over de tweede categorie gaan we het nu niet hebben, dus laten we om te beginnen een boek onder de aandacht brengen dat om totaal onbegrijpelijke redenen geen literaire prijs won.

Het internet vergeet niet – dat is waar. Je moet alleen wel weten waarnaar je kunt zoeken, wat er beschikbaar is. Al te vaak zien en lezen we alleen het nieuwe.

Vlak voordat ze de deur uitgaat naar het ziekenhuis om een vriendin mentaal te ondersteunen, grist columniste Inge Meijer het boek Job (1930) van Joseph Roth uit de boekenkast.

Zoo ik iets ben, ben ik een Europeaan. Dat wijst mijn leeslijst van 2017 althans weer eens aan. Ik las het afgelopen jaar dertig boeken – alles bij elkaar ruim elfduizend pagina’s – die vrijwel allemaal in Europa geschreven zijn.

Het (her-)lezen van ‘klassieke’ boeken is een beetje zoals het aflossen van oude schulden. Het knaagde al tijden dat je er aldoor maar niet aan toekwam, je schoof het steeds voor je uit en dan eindelijk de verlossing.