Deze week was het Wereldboekendag (23 april), een dag die tot doel heeft het boek te promoten zodat literatuur zich wereldwijd zal verspreiden. Om wereldliteratuur voor iedereen toegankelijk te maken, zijn vertalers nodig.
Op 11 mei 2017 zal voor de elfde keer de Filter Vertaalprijs worden uitgereikt. De voorbereidingen zijn al in volle gang: er wordt druk gelezen en gewogen. De nieuwe jury is zojuist door de Stichting Filter geïnstalleerd.
Paul Beers is de vertaler van onder andere Witold Gombrowitcz. Op 22 maart 2004 werd deze voordracht gehouden te Kraków ter gedachtenis van Witold Gombrowicz’ honderdste geboortejaar. De voordracht werd opnieuw uitgesproken op het symposium te Amsterdam op 4 mei 2005.
Annemarie Vlaming is de vertaalster van Privélessen van Alain Claude Sulzer. Literair Nederland vroeg haar naar de drie lastigste problemen bij het vertalen van dit boek en naar haar oplossingen.
Wie literaire teksten vertaalt, moet van alle markten thuis zijn, een Jack of all trades … pardon: Manusje van alles. Het gaat om meer dan het zorgvuldig, woord voor woord, omzetten van de ‘brontaal’ in de ‘doeltaal’, om het in jargon te zeggen, je moet ook het idioom van speciale groepen beheersen.
Pauline de Bok is de vertaler van Leven met het pistool op tafel (Arbeit und Struktur) van Wolfgang Herrndorf.
Literair Nederland vroeg haar naar de lastigste problemen bij het vertalen van dit boek en naar haar oplossingen.
Peter Gelauff is de vertaler van De fietser van Tsjernobyl.
Literair Nederland vroeg hem naar de drie lastigste problemen bij het vertalen van dit boek en naar zijn oplossingen.
Begin april ontving Mari Alföldy de Filter Vertaalprijs 2014. Zij ontving deze prijs voor haar vertaling van ‘Satanstango’ van de hedendaagse Hongaarse schrijver László Krasznahorkai. Deze Nederlandse vertaling verscheen in 2013 bij Wereldbibliotheek.
Iemand gaat op reis naar een prachtig land, Peru in dit geval, en schrijft een boek over deze reis. Op de flap staat: "Het neusje van Peru voert de lezer mee naar de Peruviaanse woestijn, het Triticameer, over de Andes naar het hart van het Incarijk, tot in de jungle nabij Iquitos."
Dat klinkt toch goed nietwaar? Helaas, we worden wel meegenomen maar niet naar het bovengenoemde. Natuurlijk komen deze gebieden wel voor in het boek maar het frappante is dat ik heel veel over het reizen zelf heb gelezen maar weinig over het land.