Graphic novel

Columns zijn overal: in zo’n beetje alle kranten en tijdschriften in verschillende radioprogramma’s, op aardig wat sites. En dan zijn er nog bijeenkomsten waar columnisten opdraven om, bijvoorbeeld als intermezzo, hun column voor te lezen.

De graphic novel Wol van Aart Taminiau geeft al bij de eerste keer doorbladeren een fraaie aanblik: een kloek, gebonden boek met fijne pentekeningen. Bij dat doorbladeren valt ook op dat de rechterkant van elke dubbele bladzijde een zwarte achtergrond heeft.

In sommige strips is het leven simpel: er is een probleem en dat moet opgelost worden. Je krijgt wat aanwijzingen en uiteindelijk lukt het of lukt het niet. Soms komen er in de loop van het verhaal problemen bij, zodat het verhaal onvoorspelbaar is, maar in principe is de wereld overzichtelijk.

Het boek Zonder filter van Robert van Raffe ziet eruit als een groot uitgevallen pakje sigaretten. Je moet automatisch denken aan een pakje Gauloises, hoewel het boek een andere kleur heeft en er ook nog een andere afbeelding op staat, namelijk van een minotaurus.

Afgelopen maand is de Nederlandse vertaling verschenen van Période glaciaire van de Franse striptekenaar Nicolas de Crécy. Het is uitgekomen onder de titel IJstijd en is vertaald door Toon Dohmen.

Autobiografie is een vreemd genre. Aan de ene kant schrijft iemand over zichzelf en aan de andere kant zal hij, om het overzicht te krijgen, enige afstand van zichzelf moeten nemen, en zijn jongere ik als een personage moeten beschrijven.