Velen kunnen door de Surinaamse literatuur kennis maken met Suriname, zijn inwoners, hun culturen en gebruiken. Voor personen van Surinaamse komaf en anderen die een binding hebben met het land, is het herkenning.
Essayettes
Interessante poging neerlandistiek op een vrolijke manier te introduceren
Laten we vrolijk beginnen. Joosten toont zich in tientallen korte en enkele wat langere artikelen een goed stylist die in vlotte zinnen zijn verhaal vertelt waarbij hij zich richt tot een breed publiek geïnteresseerden en onnodige vaktermen vermijdt.
Arsène Lupin en het geheim van de gezelligheid
Recensie door Olivier Rieter
Op Netflix is de serie Lupin te zien, over een hedendaagse man (gespeeld door Omar Sy, bekend van Intouchables) die de beroemde gentleman-inbreker Arsène Lupin uit de boeken van Maurice Leblanc bewondert en navolgt.
Fotosynthese 23 - Waiting for Bobby
Een gezin staat in de houding, zeven mensen kaarsrecht, armen gestrekt langs het lichaam en de blik vooruit. De drie jongens in het rijtje, vanaf links de nummers twee, vier en vijf, lijken ons schuin aan te kijken.
De magie van de moderniteit - Walter Benjamin en de verbeelding van de stad
Wie Walter Benjamins Kinderjaren in Berlijn rond 1900 (vertaald door Hans Driessen in 2015 ) openslaat, zal in eerste instantie denken te maken te hebben met een nostalgische tekst: in het (door de uitgever voor de gelegenheid met foto’s geïllustreerd) boekje biedt Benjamin tal van indrukken uit zijn grootsteedse jeugd, waarmee hij iets toont van het effect van een betoverende moderniteit op de kindergeest.
Bruno Schulz en de kleur van de herinnering
De Joods-Poolse schrijver Bruno Schulz (1892-1942) was een meester van de mythische herinnering. Zijn verhalen, zijn beschrijvingen, zijn impressies, gehoorzamen niet aan de natuurwetten. Hij verzet zich in de dunne verhalen roman De kaneelwinkels en andere werken tegen de rationaliteit van de moderne tijd met zijn verwetenschappelijking, technologisering en vooruitgangsgeloof.
Literaire kritiek en vergeten critici
Er zijn heel wat proefschriften over literaire kritiek geschreven. Het bekendste is wel de doorwrochte dissertatie van J.J. Oversteegen waarin de opvattingen over literatuur rond Forum (1931-1935) zijn geanalyseerd.
Over wederzijds onbegrip
door Huub Bartman
Op 23 maart 2016 presenteerde de Wit-Russische schrijfster en Nobelprijswinnares Svetlana Alexijevitsch in de oude Lutherse Kerk in Amsterdam haar nieuwste boek De oorlog heeft geen vrouwengezicht.
Wat is (de) waarheid?
Recensie door Reinier van Houwelingen
De Colombiaanse schrijver Juan Gabriel Vásquez kan niet bepaald bogen op een enthousiaste ontvangst door de Nederlandse literatuurkritiek. Enkele jaren geleden liet Maarten Steenmeijer in de Volkskrant 1* noteren bij De reputaties, een voortreffelijke roman over een spotprenttekenaar in Bogota.
Hoe de boekenmarkt veranderde
Door Hans Vervoort
Toen ik in 2000 met vervroegd pensioen ging voelde dat óók als een bevrijding. In de voorgaande dertig jaar waren 12 titels van mijn hand verschenen, maar ik had ze moeten schrijven tijdens vakanties, in badkamers, berghokjes en ‘s nachts in de woonkamer.
Een boek op verzoek
‘Een stokpaardje van mij’ schrijft Hans Vervoort over printing-on-demand. Hieronder zijn oproep aan de uitgevers in ons land om hun backlist verkrijgbaar te houden.
Mail uw reactie naar redactie@literairnederland.nl
Printing-on-demand als oplossing voor verdwenen titels
door Hans Vervoort
In de huidige boekenmarkt hebben nieuwe titels een levensduur van maar enkele maanden.
Reactie op ‘Pleidooi voor een goede literaire (vertaal) kritiek’
Door Hans Vervoort
Mijn ervaring met het schrijven van literaire kritieken dateert uit de jaren 70 en 80.
Ik schreef ze eerst in Vrij Nederland maar bleek na een paar jaar qua opstelling toch teveel te verschillen van Carel Peeters, de hoofd-recensent van het blad.
Recent
2 oktober 2023
1 oktober 2023
30 september 2023
29 september 2023
28 september 2023
26 september 2023
Literair Nederland - 10 jaar geleden
07 oktober 2013
Papieren monument voor een kortebaanstilistRecensie door Adri Altink
Simon Carmiggelt had al een bronzen standbeeld in Amsterdam en was in De Steeg al op een bankje neergezet, nu is er ook nog eens een papieren monument voor hem, met de uitstraling van de boeken uit de Russische Bibliotheek van Van Oorschot.