Wie Walter Benjamins Kinderjaren in Berlijn rond 1900 (vertaald door Hans Driessen in 2015 ) openslaat, zal in eerste instantie denken te maken te hebben met een nostalgische tekst: in het (door de uitgever voor de gelegenheid met foto’s geïllustreerd) boekje biedt Benjamin tal van indrukken uit zijn grootsteedse jeugd, waarmee hij iets toont van het effect van een betoverende moderniteit op de kindergeest.
Essayettes
De verbeelding van Duras en haar oeuvre
Aan Marguerite Duras,
Je vond jezelf geniaal, een enorm talent. Je werd een narcistische alcoholiste genoemd die voortdurend klaagde over het gebrek aan bekendheid en tegelijkertijd beweerde je dat je een hekel had aan eerbewijzen.
Bruno Schulz en de kleur van de herinnering
De Joods-Poolse schrijver Bruno Schulz (1892-1942) was een meester van de mythische herinnering. Zijn verhalen, zijn beschrijvingen, zijn impressies, gehoorzamen niet aan de natuurwetten. Hij verzet zich in de dunne verhalen roman De kaneelwinkels en andere werken tegen de rationaliteit van de moderne tijd met zijn verwetenschappelijking, technologisering en vooruitgangsgeloof.
Literaire kritiek en vergeten critici
Er zijn heel wat proefschriften over literaire kritiek geschreven. Het bekendste is wel de doorwrochte dissertatie van J.J. Oversteegen waarin de opvattingen over literatuur rond Forum (1931-1935) zijn geanalyseerd.
Over wederzijds onbegrip
door Huub Bartman
Op 23 maart 2016 presenteerde de Wit-Russische schrijfster en Nobelprijswinnares Svetlana Alexijevitsch in de oude Lutherse Kerk in Amsterdam haar nieuwste boek De oorlog heeft geen vrouwengezicht.
Wat is (de) waarheid?
Recensie door Reinier van Houwelingen
De Colombiaanse schrijver Juan Gabriel Vásquez kan niet bepaald bogen op een enthousiaste ontvangst door de Nederlandse literatuurkritiek. Enkele jaren geleden liet Maarten Steenmeijer in de Volkskrant 1* noteren bij De reputaties, een voortreffelijke roman over een spotprenttekenaar in Bogota.
Hoe de boekenmarkt veranderde
Door Hans Vervoort
Toen ik in 2000 met vervroegd pensioen ging voelde dat óók als een bevrijding. In de voorgaande dertig jaar waren 12 titels van mijn hand verschenen, maar ik had ze moeten schrijven tijdens vakanties, in badkamers, berghokjes en ‘s nachts in de woonkamer.
Een boek op verzoek
‘Een stokpaardje van mij’ schrijft Hans Vervoort over printing-on-demand. Hieronder zijn oproep aan de uitgevers in ons land om hun backlist verkrijgbaar te houden.
Mail uw reactie naar redactie@literairnederland.nl
Printing-on-demand als oplossing voor verdwenen titels
door Hans Vervoort
In de huidige boekenmarkt hebben nieuwe titels een levensduur van maar enkele maanden.
Reactie op ‘Pleidooi voor een goede literaire (vertaal) kritiek’
Door Hans Vervoort
Mijn ervaring met het schrijven van literaire kritieken dateert uit de jaren 70 en 80.
Ik schreef ze eerst in Vrij Nederland maar bleek na een paar jaar qua opstelling toch teveel te verschillen van Carel Peeters, de hoofd-recensent van het blad.
Pleidooi voor goede literaire (vertaal)kritiek
Door Bartho Kriek
‘Ik heb mijn mottige paperback dicht gelaten en mij ondergedompeld in Faulkners Southern Gothic, herschreven in poldertaal. Na enkele pagina’s – ik was verbaasd dat ik niets van de roman had onthouden, zo direct ervoer ik de dwingende zinnen – viel een kartonnen kaart uit het boek.
Eerste prijs verhalenwedstrijd 'In het huis' voor J. Everaers
J. Everaers is de eerste prijswinnaar van de verhalenwedstrijd naar aanleiding van de film In het huis (Dans la maison).
Het verhaal van J.
Tweede prijs verhalenwedstrijd 'In het huis' voor Hein van der Schoot
Hein van der Schoot is de tweede prijswinnaar van de verhalenwedstrijd naar aanleiding van de film In het huis (Dans la maison).
De redactie vindt het verhaal van Hein van der Schoot een goed geschreven en mooie sfeertekening met treffende vergelijkingen en een intrigerend einde.
Recent
3 juli 2020
2 juli 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
09 juli 2010
Recensie: Nelson Carrilho een man van verre en van vlakbij - Barney AgerbeekRecensie door: Karel Wasch
Er is nu eindelijk een boek over de beeldhouwer Nelson Carrilho. Nelson Carrilho, geboren op 30 maart 1953 op Curaçao (Nederlandse Antillen) verhuisde in 1964 naar Nederland, waar hij in 1980 afstudeerde aan de Academie van Beeldende Kunsten ‘Artibus’ te Utrecht. Hierna werkte hij als een bezetene aan grote beelden, die de openbare ruimtes in Nederland en op Curaçao sieren. Zijn werk is zowel gevoelig als monumentaal.