Boeken leiden je naar andere boeken, als stapstenen in een rivier. Ik las een boek van Guido van Heulendonk, Vrienden van de poëzie. Dit bevat vier verhalen over een kettingbrief van gedichten die in coronatijd aan diverse mensen verstuurd worden en hun levens beïnvloeden.
Poëzie
Twintig jaar een vrijplaats voor dichters in alle maten en soorten
Recensie door Ingrid van der Graaf
Terwijl de premier van het Verenigd Koninkrijk zijn ambt voortijdig moet neerleggen, gaat Het liegend konijn zonder veel ophef of rumoer zijn twintigste jaargang in. Een jubileumjaar in poëzie, een gekroond konijn siert de cover.
Getuige van toewijding als vertaler en als dichter
Recensie door Juul M. Williams
Wanneer een dichtbundel is voorzien van een voorwoord – in Dijende gronden van Anjet Daanje is dat een stevig voorwoord – is er meestal iets aan de hand.
Nog even geduld
Recensie door Hettie Marzak
In 2016 was de Duitse dichteres Barbara Köhler (1959-2021) een van die gasten die wachtten op het stromen van de rivier. Het uitzicht op de omgeving, de rust van het wachten en de omgang met internationale gasten brachten haar tot het schrijven van 42 gedichten als even zo vele vensters op de wereld.
Dichten geeft je vleugels
Recensie door Hettie Marzak
Op de achterkant van Jane Leusinks zesde bundel Kraanvogels staat een verklaring van de titel: ‘Kraanvogels staan voor waakzaamheid. In de Chinese traditie dragen ze op hun rug de zielen van de doden.
Wij roeien ruggelings naar later
Recensie door Juul M. Williams
Veel van wat Marjoleine de Vos schrijft in haar laatste bundel roept associaties op met de misschien wel meest bekende uitspraak van de Deense filosoof Kierkegaard: Het leven kan alleen achterwaarts worden begrepen, maar moet voorwaarts worden geleefd.
Roelof ten Napel krijgt De grote Poëzieprijs toegekend
Vrijdagavond 13 mei werd in het radioprogramma Opium op NPO 4 bekend gemaakt dat De grote Poeziëprijs werd toegekend aan Roelof ten Napel voor zijn bundel Dagen in huis.
Mooie bijdragen over schrijvers van toen (en nu)
Recensie door Ingrid van der Graaf
In de eerste uitgave van De Parelduiker van dit jaar een herdenkingsstuk van Daan Cartens over Inez van Dullemen (1925-1921). In de rubriek ‘De laatste pagina’, schrijft Cartens over Dullemen als de vrouw die wars was ‘van clichés, vooroordelen, vastgeroeste meningen’.
Over de pijnlijke kanten van de liefde
Recensie door Mathijs van den Berg
Er is over geen onderwerp vaker geschreven dan de liefde. Je moet als schrijver of dichter van goeden huize komen om aan al het geschrevene wat toe te voegen. Liefde is het hoofdthema van de Portugese dichteres Maria do Rosário Pedreira.
Extase, chaos en hoop
Recensie door Hettie Marzak
In haar tiende bundel Tulpenwodka neemt Astrid Lampe de lezer mee in een achtbaan, die in verschrikkelijke vaart langs een aantal aspecten van de huidige samenleving raast. Niet alleen omvatten deze elementen de coronacrisis en -lockdown, maar ook de klimaatverandering, de verhouding van de mens tot de natuur en de wedloop naar de ondergang van de aarde.
Gecontroleerde melancholie met comfortabele pasvorm
Recensie door Albert Hogeweij
De bundel Enfin verscheen ter opluistering van het vijftigjarig jubileum van Anton Korteweg (1944) als publicerend dichter en bevat vijftig gedichten. Niks geen Romantic Agony (1971), was de titel van zijn poëziedebuut, waarin met enige distantie en in ironische stijl gevoelens worden beschreven, met vaak verouderde, poëtische clichés.
De wereld bezien vanaf een barkruk
Recensie door Hettie Marzak
In korte zinnen beschrijft Van der Sluis zijn zoektocht naar verlichting, naar licht in de duisternis waarin hij zich bevindt. Soms gebeurt dat letterlijk, als het barmeisje M. zijn pad verlicht met een grote lamp op weg naar het terras, soms gebeurt het zoeken naar verlichting spiritueel via een poging tot meditatie, zoals in het gedicht Heb je een vaas?
Recent
5 oktober 2022
4 oktober 2022
30 september 2022
30 september 2022
29 september 2022
27 september 2022
Literair Nederland - 10 jaar geleden
05 oktober 2012
Faulkner lezen betekent lezen, lezen en blijven lezen.
Recensie door Machiel Jansen
In 1956 werd William Faulkner de vraag gesteld wat hij te zeggen had tegen lezers die zijn werk zelfs na twee of drie keer lezen niet begrepen. ‘Lees het vier keer,’ antwoordde hij.
Philip Roth noemde Faulkner (1879-1962) ooit de ruggengraat van de Amerikaanse literatuur en veel schrijvers, onder wie J.M.