De wolkendragers van Peter Holvoet-Hanssen is een dichtbundel die niet uitsluitend gedichten van hemzelf bevat, maar die de resultaten draagt van een groot project waaraan meer dan dertig individuele dichters, collectieven en verschillende andere groepen aan hebben bijgedragen.
Poëzie
Het vangen van levensechte momenten
Recensie door Albert Hogeweij
De als een alcoholist geleefd hebbende, laat doorgebroken maar niettemin jong gestorven Raymond Carver (1938 – 1988,) geldt als een van de belangrijkste Amerikaanse schrijvers van zijn generatie. Die roem leunt vooral op zijn korte verhalen in een stijl waarin geen woord teveel staat, getypeerd als minimalisme of ‘dirty realism’.
Puzzelen aan een zondvloedverhaal
Recensie door Mathijs van den Berg
De nieuwe bundel van Mischa Andriessen, Het Drogsyndicaat, kwam min of meer toevallig tot stand. Eigenlijk zou Andriessen een tekst schrijven voor een Belgische theaterproductie, wat door de pandemie niet doorging.
Poëzie die opvallend nieuw en anders klinkt
Recensie door Reinder Storm
Bitter, scherp, confronterend, krachtig. Dit zijn de kwalificaties die zich opdringen aan wie Chinatown leest, de nieuwe gedichtenbundel van Ronelda S. Kamfer. Het is de vierde bundel die in Nederland verschijnt van deze dichteres.
Metafysische poëzie voor de fijnproever
Recensie door Albert Hogeweij
Met de bloemlezing Wat ik mogelijk heb gedaan verschijnt voor het eerst in onze taal een poëziebundel van de Franstalige Belg Yves Namur (1952), geboren in Namen (in het Frans Namur).
Uitdrukkingen van andere schrijvers als struikelstenen
Recensie door Hettie Marzak
Dat is het verhaal, ‘een liefdesverhaal in gedichten’, zoals de ondertitel luidt. De bundel is samengesteld uit een proloog, drie afdelingen die respectievelijk Liefde, Tijd, en Dood getiteld zijn, gevolgd door een epiloog.
De keuze van gedichten is weer treffend
Recensie door Ingrid van der Graaf
Het is haast niet te bevatten dat de 179 nieuwe gedichten in Het liegend konijn 2021/1 een keuze is uit een paar duizend gezochte, ontdekte en ongevraagd ingezonden gedichten staan.
Dit boek moet iedereen lezen
Recensie door Reinder Storm
Dit gaat niet over grasmaaien. Hoe lees je poëzie van Ellen Deckwitz is een vervolg op Olijven moet je leren lezen. Een cursus genieten van poëzie uit 2016.
Een tomeloos feest in schuimende en bruisende taal
Recensie door Hettie Marzak
De nieuwste bundel van Frans Kuipers (1942), de Lach van de Sfinx, is een feest om te lezen. De virtuoze manier waarop Kuipers met de taal speelt en zijn woorden rangschikt, lijkt nog het meest op het componeren van een symfonie.
Het verlangen naar oneerbiedigheid
Recensie door Albert Hogeweij
Van de Amerikaanse dichter Charles Simic is door Wiljan van den Akker een flink aantal gedichten en enige korte prozafragmenten geselecteerd en in het Nederlands vertaald. Al vanaf zijn poëziedebuut What the grass says uit 1967 combineert Charles Simic in heldere, verstaanbare gedichten de verheven verwondering met de prozaïsche werkelijkheid.
Het konijn is niet onzichtbaar maar wel verborgen
Recensie door Hettie Marzak
Wie zich door de titel Hop over de sofa, de jongste bundel van Remco Ekkers laat verleiden tot de gedachte dat het hier om vrolijke en luchtige zaken gaat, komt bedrogen uit.
Grote thema's op luchtige wijze verwoord
Recensie door Mathijs van den Berg
Rob Schouten is behalve literair criticus, columnist en schrijver ook al zijn hele leven dichter. Zijn nieuwste bundel Dit moet dus de werkelijkheid zijn, draagt de titel waaruit twijfel, bevreemding en ongeloof spreekt.
Recent
19 oktober 2021
17 oktober 2021
15 oktober 2021
15 oktober 2021
14 oktober 2021
13 oktober 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
20 oktober 2011
‘Nu leeft hij tenminste nog’recensie door: Sunny Jansen
Bernie Spier en Ellis Paraira zijn achttien jaar en erg verliefd. Maar ze zijn ook Joods in het bezette Scheveningen van 1942. Als Ellis en haar vader een oproep krijgen om te werken in het oosten besluit het gezin Paraira onder te duiken. Het verliefde stel raakt na een relatie van een half jaar gescheiden. Het afscheid valt hen zwaar en ze spreken af allebei een dagboek bij te houden, zodat ze na de oorlog kunnen lezen wat de ander heeft meegemaakt, gedacht en gevoeld.