De dichter Hans Sleutelaar doet zijn naam eer aan. Hij blijft aan zijn oeuvre ‘sleutelen’ tot er bijna niets van overblijft. ‘het schrompelt als een kriks ineen’, zou men vrij naar ‘De blauwbilgorgel’ van C.
Dichtbundels verkopen moeizaam, maar bijna tweeduizend bezoekers laten zich tot diep in de nacht met graagte inpakken. Ademloos luisterend naar wat er geboden wordt. Deze 35ste Nacht van de Poëzie begint met de vraag: ‘Wat is het geheim van de Nacht van de Poëzie?’, gesteld door Nacht-presentator Piet Piryns.
Voor wie de Franse taal niet machtig is, zal de dichter Pierre Reverdy (1889-1960) misschien een onbekende zijn: tot nu toe was alleen de vertaling van Rein Bloem uit 1995 van de bundel De leien van het dak en een aantal van zijn prozagedichten verkrijgbaar in het Nederlands.
Het voelt wat vreemd, een architect als samensteller van een bundel waarin een selectie van de gedichten voor de VSB Poëzieprijs 2017 is opgenomen. Maar waarom zou een architect niet met poëzie verbonden kunnen worden?
Wiel Kusters is een gedreven en actief publicist in het land der Nederlandse letteren, met kennelijk een extra warm plekje voor de provincie Limburg. Zijn literaire bezigheden sluiten ook aan bij zijn werkzame leven als hoogleraar Nederlandse letterkunde aan de universiteit van Maastricht.
DichterBij is een poëzieserie van de VPRO over eigentijdse Vlaamse en Nederlandse dichters. Elk filmpje bestaat uit een visuele schets uit het leven van de dichter en een gedicht. Marije Langelaar leest een gedicht uit haar bundel Vonkt voor.
Het Advertentiespel uit vroeger tijden was vermakelijk vanwege de vreemde advertentieteksten die konden ontstaan als de in stukken gehakte zinnetjes door toeval bij elkaar kwamen: ‘Aangeboden: vier nieuwe leden met grote kleefkracht’.
Marije Langelaar weet hoe ze een gedichtenbundel moet beginnen, in: ‘Ik werd wakker dat jaar aan het strand / mijn vogellichaam / sterk vermagerd. // Ik schrok van mijn vriend die naast mij lag.
Willem Wilmink schreef voor Kees Stip een spitsvondig gedicht dat begint met de regel: ‘Hoe kan een naam zijn dichter sturen!’, waarin hij het aloude ‘nomen est omen’ nieuw leven inblies door een aantal dichters te noemen wier naam een kenmerk van hun poëzie zou aanduiden (‘en geen ooit puntiger dan Stip!’).
Met flinke tussenpozen heeft R. A. Basart poëzie gepubliceerd. Hij debuteerde met een gedichtenbundel in 1974; drie jaar later verscheen zijn tweede, en twintig jaar later publiceerde hij zijn eerste roman.
Ilse Starkenburg is geen dichteres van de complexe, moeilijk te ontwaren metaforen – zoals veel, met name jonge puzzelpoeëten dat tegenwoordig vaak wel zijn. Toch kan Starkenburg met haar relatief eenvoudige en vaak spaarzame taalgebruik in een schijnbaar simpele vergelijking hele universa oproepen.
‘geen ander antwoord’ zijn drie woorden uit de verantwoording van deze bundel gedichten van Frans Kuipers (Vught, 1942). Gewoonlijk staat in zo’n verantwoording dat sommige gedichten in iets andere vorm elders al eens gepubliceerd zijn of wordt de aanleiding van een bepaald gedicht nader toegelicht.
Waarom gaf de commissie – Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek – aan Geert Mak de opdracht om het boekenweekgeschenk 2007 te schrijven? Vermoedelijk vanwege zijn succes met de dikke pil ‘In Europa’. Zou Mak daarom als onderwerp voor zijn boek de Galatabrug, die Europa met Klein-Azië verbindt, gekozen hebben?