Ik schreef al eens dat de een zijn dood meer doet dan de ander. Dat Aart Staartjes overleed, jeugdicoon uit Sesamstraat voor zeker drie generaties Nederlanders, overschaduwt bijna de dood van een ander, getroebleerder jeugdicoon van mij: Elizabeth Wurtzel.
Blog
Great Dutch Novel
Column
‘Op het puntje van haar tong ligt een theepot’, is titel en openingsregel van een gedicht van Martijn den Ouden in Tirade. Als je een woord voor even niet paraat hebt, ligt het vaak op het puntje van je tong waarop de theepot balanceert.
Stamelend
Column
Ik trok een rustig baantje in het zwembad toen twee dames uit tegenovergestelde richting op me toe kwamen gezwommen. Het was duidelijk dat ze niet van plan waren om ook maar een duimbreedte te wijken, dus perste ik me tegen de wand van het zwembad zodat ze voorbij konden zwemmen.
Hazenpad
Column
Toen er de laatste weken volop werd teruggeblikt, lijstjes werden gepresenteerd, er relletjes ontstonden rond het werven van stemmen voor beste boek van het jaar en het vooruitblikken loskwam, koos ik het hazenpad.
Identiteit
Er zijn schrijvers waarvan je elk nieuw boek blind koopt. Dat geldt ook voor overleden schrijvers als er een nieuwe boekvertaling verschijnt. Plots zijn ze herontdekt, goede literatuur is tijdloos.
Een standbeeld
Column
In zijn pas verschenen boek Over normaliteit en andere afwijkingen, gaat de Gentse hoogleraar psychodiagnostiek Paul Verhaeghe in op mensen die afwijken van het gevestigde beeld van normaliteit. Iedere samenleving creëert zijn eigen beeld van de ideale mens.
Kerstpudding en mistletoe
Column
Iemand zegt: ‘Plum speech. Ik moet een Plum speech houden’. Ik word wakker, ben het zelf die dit murmelt. Het klinkt aannemelijk, speechen over pudding nu kerstmis nadert. Waarom ook niet.
De nieuwe man
Waddenblog door Hans Muiderman
De heer Bepol, eigenaar van de scheepswerf zou beledigd zijn, maar hij was niet de man om dat te laten merken. Ik had het plan om langs het Damsterdiep te fietsen, tot ruim een eeuw geleden de verbinding tussen Groningen en de zee, maar na een paar kilometer ontdek ik dat ik langs het Eemskanaal fiets.
Tikkende pootjes
Column
Er zitten eikenprocessierupsen in mijn hoofd. Ineens waren ze er, samengeklonterde rupsennesten met gemene netelhaartjes die alle ruimte innemen en erom schreeuwen beschreven te worden. Ik doe alsof ik doof ben.
Bladeren
Column
Wat ik jongeren die niet lezen zou willen zeggen: een boek hoeft niet helemaal gelezen te worden, je mag er ook in bladeren. Weet dat woorden zinnen vormen die tot fragmenten uitgroeien die blad na blad een verhaal, een boek, een roman worden.
Tweekoppigkalf
Column
Het is de tijd van de eindejaarslijstjes. Welk boek was het beste en welke film, welk festival had de meeste bezoekers? Op de uitgeverij vraagt mijn theezakje me naar mijn lievelingsboek, op Twitter iemand naar mijn favoriete film.
Witgekalkte muren
Column
Ik kan opeens verlangen naar leegte, naar een kamer met witgekalkte muren, kaarsrechte boekenkasten en een stoel. In de keuken een fornuis, een tafel en een plank aan de muur voor spullen.
Recent
17 januari 2020
16 januari 2020
15 januari 2020
14 januari 2020
13 januari 2020
7 januari 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
20 januari 2010
Weijts zet de lezer op het verkeerde been
Recensie door Karel Wasch
Het derde boek van Christiaan Weijts werd geschreven in opdracht van het Nederlands Dans Theater. Hij zou geprobeerd hebben, volgens een interview achter in het boek, om de lezer op het ‘verkeerde been’ te zetten. Grappig gegeven voor een dansboek. Hij wilde tot in de taal, bewegelijk opereren, zodat de lezer in een plezierige verwarring door de bladzijden dwaalt.