Ik stond op het punt om naar bed te gaan toen ik er ineens aan dacht dat ik de bak met oud papier nog buiten moest zetten, ook al was het laat, de mensen die het komen ophalen zijn altijd vroeg.
Blog
Wat weet ik
Column
Bij de kringloopwinkel vond ik laatst een dikke bundel autobiografische werken van Hella Haasse, Het dieptelood van de herinnering. Ik begon te lezen met Zelfportret als legkaart, dat als een uitvergroot equivalent van het kleine essay, Why I Write van Orwell kan worden gezien.
Om te blijven
Column
Bestaat er een verhaal over een Mariabeeld dat op een nacht van haar plek verdween, de wereld in ging om goede werken te verrichten en nooit meer is teruggekomen? Een variant: na eeuwen ondersteuning bieden aan die en die, ook aan die viespeuk die telkens naar haar borsten kijkt, keert ze terug met zulke ernstige burn-out klachten dat ze met haar schelle overspannen stem alleen maar kan roepen dat ze in de komende decennia echt geen gezeik aan haar hoofd wil hebben.
Niet de oorlog
Column
Ik stond in de keuken de spruitje voor in een kikkererwtentaart te halveren. Negen knoflookteentjes lagen op de bakplaat in de oven in hun schilletjes gaar te stoven. Uit het geluidsboxje op de plank boven het aanrecht hoorde ik iemand zeggen dat Marga Minco 102 jaar is.
Acht dodelijke schoten
Column
In razernij schiet een kleine boer vier politieagenten neer die hem komen arresteren wegens dronkenschap. Op dit waargebeurde verhaal uit 1969 is de Finse film Eight Deadly Shots (Kahdeksan surmanluotia) gebaseerd.
Verslavend gedagschrijf
Column
Er was een tijd dat vrienden onaangekondigd langskwamen, er een fles werd opengetrokken, er altijd wel ergens een feest was. Ik lees Moeder en pen, Dagboek 1979-1983 van Mensje van Keulen.
Het verschil in blikken
Column
De jongeman van Annie Ernaux oogt ondervoed. Zijn rug is te smal voor een leesbare letter. De flappen zijn extra dik om hem toch body mee te geven.
Mijn eerste Fay Weldon
Column
Op 4 januari overleed op eenennegentig jarige leeftijd de Britse schrijfster Fay Weldon. Ze schreef meer dan dertig romans en enkele autobiografische boeken. Midden jaren tachtig las ik haar voor het eerst.
Niet mijn Emily
Column
Ik had mijn eigen stelregel overtreden: ga nooit naar de film als je het boek gelezen hebt, want dat valt altijd tegen. Goed, er waren uitzonderingen: ik was vroeger smoorverliefd op de sardonische grijns van Clark Gable als Rhett Butler in Gone with the wind, en Gregory Peck speelde Atticus zoals ik die me tijdens het lezen van To kill a mockingbird had voorgesteld.
Is sneeuw de uitkomst
Column
Een vriendin vertelde me eens over een schrijver in wiens boeken altijd een dwerg voorkwam. Ook toen ze zei dat ze een boek zonder zou schrijven, kwam er een dwerg in voor.
Ik heb geen tikkie
Column
Op zaterdagavond word ik gebeld. We zijn niet meer dan vage kennissen, daarom ben ik verrast zijn stem te horen. Vorig jaar mei zagen we elkaar voor het laatst. Hij droeg toen een rood giletje op een English Hatter.
Mr. Thank You
Column
Als je op het platteland tussen Izu en Tokio met de bus mee moet, kun je geen fijnere buschauffeur treffen dan Mr. Thank You. Hij is altijd goedgemutst en belangstellend en vergeet nooit andere weggebruikers te bedanken die op de smalle bergweggetjes aan de kant moeten om zijn bus erlangs te laten – zelfs niet als dat een stel kippen is.
Recent
21 maart 2023
18 maart 2023
16 maart 2023
16 maart 2023
14 maart 2023
Literair Nederland - 10 jaar geleden
21 maart 2013
Vers zonder nieuw te zijnHier begint het leven, de nieuwste dichtbundel van Ruben van Gogh begint met de Big Bang, de geboorte van ‘Alles’ waaronder
binnen het geheel van ruimte-tijd
gevangen in de nietigheid
van zelfs nog minder dan
een stofje, een stipje
een ietsepietsje
ikje
In de korte tijd dat het er is, wordt het ikje verliefd, boos, is het soms wanhopig, een enkele keer gelukkig, rouwt het als het dierbaren verliest, kijkt het verbaasd om zich heen en is het soms innig tevreden met zichzelf.