Lang had ik niet aan Tsjechov gedacht, tot deze week Russisch vertaler Arie van der Ent op een literaire avond kwam praten over zijn vier-delige Repercussies uit het Russisch.
Blog
Vreemdelingen
Column
Hoe we worden als je niet behoort ‘tot de beschermden en gelukkigen van hun eigen geschiedenis’. Ik lees het net verschenen, nieuwe boek van Julia Franck, waarin ze over zichzelf schrijft.
Vuilnismannen
Column
Bij alles dat wegvalt ontstaat een gemis. Gister was facebook verdwenen. Het moederhart kon het niet meer aan, nooit geklaagd, maar het was genoeg, ze was stuk. Ik had juist een foto van geoogste tomaten uit eigen tuin klaarliggen, zweempje middagzon erover, prachtig, wat woorden erbij.
Bang
Column
Soms, deze week ook weer, droom ik van mijn moeder en denk dan: wat ziet ze er voor haar doen nog goed uit, ze lijkt verre van stervende. Ze zit rechtop in een stoel, haar hoofd en profil.
Heldere gedachten
Column
Het was een perfecte herfstochtend die ik, heldere gedachten in ‘t hoofd, doorbracht in mijn werkkamer toen de terreur der groenverzorgers inzette. Ik zag hoe beneden in de tuin de kat met drie poten de stam van de plataan omvatte, razendsnel naar boven klauwde, stilhield, oren plat op het kopje, om dan, in een zucht naar beneden te vallen.
Handgeschreven briefje
Column
Tot anderhalf jaar geleden leefde ik een tamelijk voorspelbaar leven. Ik ging vijf dagen per week naar kantoor en twee tot drie keer per jaar op vakantie. Als iemand mij toen had verteld dat de wereld op het punt stond te worden getroffen door een pandemie waardoor de wereld tijdenlang in lockdown zou gaan, onbelemmerd reizen niet meer mogelijk zou zijn en ik met een groep van zeven andere mensen een antiquarische boekhandel zou bestieren, dan zou ik die persoon voor gek hebben versleten.
Duizenden ansichtkaarten
Column
Van alles wat je doet, laat zich pas achteraf de betekenis zien. Ik las Mijn beter ik, Herinneringen aan Simon Carmiggelt, dat bij verschijning in 1991 gedoe veroorzaakte onder familie en lezers van zijn stukjes.
Scheefgroei
Column
Soms overvalt me een vlaag van lezen, zoals in een vlaag van verstandsverbijstering. Dan zie ik alleen maar boeken. Lees vier/vijf/zes boeken door elkaar. Het bevreemd me, maar alla, ik moet lezen dus sta er niet te lang bij stil.
Varkens
Column
Buien regende het pijpenstelen, maar ik zat warm en droog in de donkere filmzaal. De film Gunda was in zwart-wit, er was geen muziek bij te horen en ook geen menselijke stem.
Een rijkdom
Column
De eerste zeven jaar van dit millennium woonden we in midden-Portugal. Voor we de stap zetten, las ik alles wat ik kon vinden (wat niet zoveel was) over dat land waarvan ik enkel wist dat het zo onversneden was, de mensen, het landschap, de cultuur.
Recent
19 oktober 2021
17 oktober 2021
15 oktober 2021
15 oktober 2021
14 oktober 2021
13 oktober 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
20 oktober 2011
‘Nu leeft hij tenminste nog’recensie door: Sunny Jansen
Bernie Spier en Ellis Paraira zijn achttien jaar en erg verliefd. Maar ze zijn ook Joods in het bezette Scheveningen van 1942. Als Ellis en haar vader een oproep krijgen om te werken in het oosten besluit het gezin Paraira onder te duiken. Het verliefde stel raakt na een relatie van een half jaar gescheiden. Het afscheid valt hen zwaar en ze spreken af allebei een dagboek bij te houden, zodat ze na de oorlog kunnen lezen wat de ander heeft meegemaakt, gedacht en gevoeld.