Michael Powers is een Amerikaanse schrijver die praat als een evangelische dominee, langzaam, gedragen en met een zalvende intonatie. Zijn boodschap is eveneens evangelisch. Hij verspreidt het geloof in het respect voor de aarde.
Blog
Kieren van hoop
Column
Afgelopen seizoen ging het piccolo concert Solastalgia, van de Estse componist Erkki-Sven Tüür in première. Uitgevoerd door de piccolospeler van het Koninklijk Concertgebouworkest, Vincent Cortvrint met ‘zijn’ orkest.
De faxen van Mizee
Column
Verwarde geesten hebben baat bij goede literatuur. Liever geen therapeutische boeken of levenslessenliteratuur. Beter een oprechte stem die zichzelf niet spaart, zoals in het tweedelige ‘Faxen aan Ger’ van Nicolien Mizee, daar leer je wat van.
Roekeloos met boekenbonnnen
Column
Direct bij het verlaten van de boekhandel overvalt het me – of nee, eerder al, bij het afrekenen, het intoetsen van mijn pincode – alweer te veel contactloos betaald –
Personages als pannenkoeken
Column
Nu begint het ingewikkeld te worden. Het verhaal dat ik schrijf heeft een substraat in de werkelijkheid. Er zijn mensen, echte mensen, over wie ik heb gehoord en gelezen, die op een dag collectief hebben besloten om weinig tot niets meer te eten.
Taal - Het Bildt
Waddenblog door Hans Muiderman
Geke Postma-Postma heeft het Bildts dictee gewonnen, herinner ik me terwijl ik vanaf de Oude Bildtsedijk het land in kijk. Rechts een enorm gebouw met sierlijke letters op de gevel: ‘Openbaar Lager Onderwijs Anno 1898’.
Bovenburen en stilte
Column
De Wereldgezond- heidsorganisatie heeft helemaal gelijk: als je de bron van geluid vervelend vindt, ervaar je dat geluid ook eerder als storend. Ik kan het beamen. Het stoorde mij nogal dat de kinderen van mijn nieuwe buren er een genoegen in scheppen om op z’n tijd van de bank af te springen of met een skate board over de drempel op het balkon te belanden.
Verdwaalde dichteres
Column
Op een ochtend stond er een jonge vrouw tussen de boerenkoolplanten en de rode bieten in de voortuin. Ik zag haar door het keukenraam en wist: dit is een dichteres.
Geloofwaardige toekomst
Column
De nieuwe roman van Rob van Essen, De goede zoon, werd in NRC bekroond met vier zeer terechte ballen. Leuk aan de bespreking van Judith Eiselin was bovendien dat ze het boek vergeleek met Ogen van tijgers, een toekomstroman uit 1982 van Tonke Dragt.
Een daad van verzet
Column
Op de foto droeg ze een scheefgezakte kroon en keek ze met een opgetrokken wenkbrauw in de camera. Ik kende haar niet, en toen ik de foto zag, op het affiche van de Victoriefonds Cultuurprijs, waarvoor ik was genomineerd in de categorie Letteren, dacht ik dat ze een man was.
Wedstrijdje?
Column
Anna Blaman, Anton Coolen, Max Dendermonde, Henriëtte van Eyk, Hella Haasse, Alfred Kossman, Adriaan van der Veen en Simon Vestdijk: samen schreven ze de roman De doolhof.
Nalatenschap
Column
Toen ik bij de bibliotheek van Muziek Groep Nederland werkte, zat er op een dag een rijzige, grijze dame een stapeltje partituren te bekijken. Ik vroeg nieuwsgierig aan een collega of hij wist wie dit was.
Recent
15 november 2018
14 november 2018
13 november 2018
12 november 2018
9 november 2018
Literair Nederland - 10 jaar geleden
19 november 2008
Wolf Solent - John Cowper PowysDe boeken van John Cowper Powys (1872 – 1963) zijn in Nederland niet zo populair, misschien door hun volume. Het vergt dan ook behoorlijk wat uithoudingsvermogen om een werk als bijvoorbeeld A Glastonbury Romance van maar liefst 1120 bladzijden, of Porius uit te lezen. Het door Jacob Groot prachtig vertaalde werk Wolf Solent uit 1929 is in vertaling 745 pagina’s, een dunnetje dus in het oeuvre van Powys.
John Cowper Powys werd in het Engelse Derbyshire geboren.