De man van nu, het klinkt als de titel van een ouderwets tijdschriftartikel uit de jaren vijftig over een veranderende, verbazingwekkende wereld met daarin echtgenoten die voortaan huishoudelijke taken verrichten, maar het is de naam van een strip van twee gerenommeerde hedendaagse stripauteurs: de Nederlander Hanco Kolk en de Belg Kim Duchateau.
Beeldverhalen
Sprookjes hebben geen woorden nodig
Recensie door Teunis Bunt
De Bijbel, de Griekse en Romeinse mythen en sagen, en de sprookjes van Grimm en Andersen – dat zijn de verhalen die steeds weer opduiken. Blijkbaar hebben die zich zo verankerd in onze cultuur dat we er niet omheen kunnen of willen.
Charles Burns rondt trilogie krachtig af
Recensie door Teunis Bunt
In sommige strips is het leven simpel: er is een probleem en dat moet opgelost worden. Je krijgt wat aanwijzingen en uiteindelijk lukt het of lukt het niet. Soms komen er in de loop van het verhaal problemen bij, zodat het verhaal onvoorspelbaar is, maar in principe is de wereld overzichtelijk.
De stad was van ons!
Recensie door Teunis Bunt
In de jaren tachtig was het kraken van leegstaande panden geregeld in het nieuws, vooral als het daarna tot ontruimingen kwam. We kennen allemaal nog de namen van De Groote Keyser en de Lucky Luyk, waar met harde hand de bewoners verdreven werden.
door Levi Entfield
Wat is een strip? Of nauwkeuriger, wat is een stripverhaal? Wanneer noem je een boek een stripboek? Van Dale schrijft bij ‘stripverhaal’: ‘beeldverhaal in stroken van enige afbeeldingen naast elkaar’.
Blacksad 3: Rode Ziel
Dit is een strip waarin dieren met menselijke trekken de hoofdrol spelen. En toch lijkt het niet op Donald Duck.
John Blacksad is een privé-detective die begin jaren vijftig, gekleed in trenchcoat, vuile zaakjes op moet lossen en en passant een korte liaison met een mooie vrouw beleeft.
Recent
15 januari 2021
14 januari 2021
13 januari 2021
11 januari 2021
8 januari 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
18 januari 2011
Maimonides
Recensie door Lodewijk Lasschuijt
In zijn voorwoord laat de schrijver van dit boek, Sherwin B. Nuland, duidelijk blijken dat het aanvankelijk helemaal niet zijn bedoeling was om in te gaan op de dringende verzoeken van zijn uitgever. Hij had zich, naar eigen zeggen ondergedompeld in de inktzwarte wateren van de maimonidiaanse literatuur en smeekte verlost te worden van een taak waarvoor hij naar zijn stellige overtuiging niet was toegerust.