152 Zoekresultaten voor: els van swol

Medewerkers van Literair Nederland en hun boeken die meegaan op vakantie of tijdens zomerse dagen in eigen tuin gelezen worden.
Els van Swol is van plan gedurende haar vakantie de volgende vier boeken te gaan lezen: 

Willem Jan Otten - De Om
Damon Galgut - De belofte
Sasja Janssen - Virgula
Philo van Alexandrië - De schepping van de wereld

'De Om ga ik lezen omdat ik tijdens de pandemie verslingerd ben geraakt aan niet alleen wandelen, maar ook aan de serie ‘Terloops’ van Van Oorschot. Als het even kan loop ik de routes in Nederland na. Die van Willem Jan Otten gaat rond de Sloterplas in Amsterdam-Osdorp. De belofte van Damon Galgut kreeg ik van Literair Nederland ter recensie aangeboden.

Het begon dit jaar meteen al goed, met een prachtig boek dat me nog steeds op één of andere manier vergezelt: Het naderen van een brug van Roel Bentz van den Berg. Ik was dan ook blij dat de auteur optrad tijdens de middag ‘De verhalenvertellers’ van Filosofie Magazine, 11 december jl. in de Tolhuistuin in Amsterdam; er kwamen teveel mooie gedachten voorbij om ook maar te proberen die hier een plaatsje te geven.

Els van Swol behaalde haar master Kunst- en Cultuurwetenschappen aan de Open Universiteit en is liefhebber van Shakespeare. Ze heeft gewerkt als muziekredacteur en muziekbibliothecaris. Laat zich graag verrassen door hedendaagse Nederlandstalige literatuur. De schrijvers die haar blijven inspireren zijn Albert Camus en Philip Claudel.

Een doortocht

Brieven uit een hermitage – Maria de Groot

Het eerste boekje met teksten van Maria de Groot, dat ik van mijn ouders kreeg toen ik nog studeerde, heet Prozaïek.

Er staat een man voor de deur die het toneelstuk Droefheid der dingen van Erhan Aksoy maar liefst 157 keer heeft gezien. Zo begint het boek De laatste voorstelling van de Turks-Nederlandse schrijver Saban Ol. Aksoy, de ik-figuur in de roman, noodt de man die voor zijn deur in Istanbul staat binnen voor een kop koffie. Koffie is in Turkije onder andere het symbool voor vriendschap. Maar Aksoy wil hem vooral ontfutselen wat het geheim is om 157 keer naar een opvoering van hetzelfde stuk te gaan. 1 + 5 + 7 = 13, denkt de lezer, net als koffie ook een symbool, in dit geval het ongeluksgetal.

De Duitse filosoof en historicus Rüdiger Safranski voegde aan zijn indrukwekkende biografieën over een aantal grote denkers en schrijvers, zoals Nietzsche en Goethe, een boek toe over eenling zijn. Een individu zijn, dat zelfstandig denkt, zijn/haar eigenheid ontwikkelt op een zelfbewuste manier. In grote lijnen schetst Safranski eenlingen vanaf de Italiaanse renaissance tot nu. Een in wezen traditionele opvatting, waarin wordt uitgegaan van het ontwaken van individualiteit in de renaissance. Hoewel aan die opvatting al geruime tijd wordt gemorreld. Bijvoorbeeld door kunsthistoricus Merlijn Hurx, die aantoonde dat...

De lezer die aan het nieuwe boek van de Vlaamse auteur Delphine Lecompte (1978) begint, is geneigd het snel weer weg te leggen. Het slaat je plat door de grofheid en de rauwheid ervan. Maar wie blijft doorlezen in het aaneengeregen relaas, vijfhonderd pagina’s lang, moet erkennen dat hier een schrijfster aan het woord is die het vak zelf tot in de toppen van haar vingers beheerst. Of alle ellende je echt raakt is echter nog maar de vraag, maar de schrijfster lijkt daar ook niet naar op zoek. ‘Ik wil gewoon vilein, smerig of genadeloos mogen zijn,’ zei ze tegen Arjan Visser in het kader van diens rubriek de Tien geboden in Trouw (21 mei jl.).

De Vlaamse dichteres Ruth Lasters (1979) werd bij het grote publiek, ook in Nederland, bekend door haar pamfletachtige, ritmische en retorisch sterke gedicht Losgeld. Ze schreef het, samen met enkele studenten van de Spectrumschool in Deurne, als stadsdichter van Antwerpen. Het werd echter (om formele redenen? om inhoudelijke redenen?) door het stadsbestuur geweigerd. Nu is het opgenomen in haar bundel Tijgerbrood, zodat we het nog eens kunnen nalezen of – als de lezer de commotie heeft gemist – er kennis mee kunnen maken. Inclusief een toelichting achterin. Zie ook ruthlasters.com. Eigenlijk is die toelichting niet eens nodig. In de eerste plaats omdat we de discussie over hoog- en laagopgeleiden (of liever: praktisch en theoretisch geschoolden) ook in Nederland kennen.

Het onlangs vertaalde boek van Skye Cleary, de Australische filosoof, schrijver en spreker die werkzaam is in New York, wil de lezer (primair) helpen met een zoektocht naar een authentiek leven, een leven waarin je jezelf bent en kunt zijn. ‘Jezelf scheppen (...) – het bewust kiezen van wie we willen zijn (…), zelfcreatie en zelfvernieuwing’ schrijft Cleary. Ze noemt het zelfs ‘transcendentie’: ‘Het uitstijgen boven de facticiteit’ (feiten van ons leven). Of zoals het in de lijst met Sleutelbegrippen achterin ingewikkeld wordt omschreven als ‘Het uitoefenen van onze vrijheid door te streven naar zelfgekozen doelen ...'

Meteen al op de eerste pagina van de historische roman Het huwelijksportret voorvoelt de zestienjarige Lucrezia di Cosimo de’ Medici dat haar man, Alfonso II d’Este, haar wil ombrengen. Het is een later verspreid gerucht, want officieel heet Lucrezia aan bloedvergiftiging te zijn overleden, maar de in Edinburgh wonende auteur Maggie O’Farrell neemt het tot uitgangspunt van haar boek. ‘De zekerheid dat hij haar dood voorheeft is als een aanwezigheid naast haar, als een roofvogel met donker verenkleed die is neergestreken op de armleuning van haar stoel,’ schrijft O’Farrell bloemrijk.

Wie de wereld van de tweede roman van de Franse filosoof, romanschrijver en recensent Maurice Blanchot (1907-2003) betreedt, denkt aan de ene kant in die van Franz Kafka terecht te zijn gekomen. Aan de andere kant proeft de lezer in deze roman uit 1942 een vooruitwijzing naar de nouveau roman van bijvoorbeeld Samuel Beckett en verder in de tijd. De invloed op Blanchots werk door met name filosofen als Hegel en Heidegger en de invloed van Blanchots werk op Emmanuel Levinas (de filosoof van de a/Ander) en Jacques Derrida (la différance) is groot, al is zijn naam voor het grote publiek minder bekend.