21 Zoekresultaten voor: blaman

Op vrijdag 2 december ontving  schrijver Raoul de Jong de Anna Blaman Prijs uit handen van locoburgemeester Faouzi Achbar als bekroning voor zijn auteurschap in Rotterdam. De prijs wordt driejaarlijks uitgereikt aan een schrijver die met zijn of haar oeuvre heeft bijgedragen aan de kwaliteit van het literaire klimaat in de regio Rotterdam. Volgens de jury maakt Raoul de Jong zich, ‘Net als Anna Blaman in haar tijd, [...] op vele fronten cultureel-maatschappelijk en journalistiek verdienstelijk’. De uitreiking vond plaats in de Burgerzaal van het stadhuis van Rotterdam...

Documentaire over Anna Blaman uit 2011 in de serie Rotterdammers van Formaat. Anna Blaman (1905-1960) werd geboren in Rotterdam als Johanna Petronella Vrugt. Aanvankelijk onderwijzeres Frans op scholen en administratief medewerkster bij gemeentebedrijven, richtte zij zich uiteindelijk helemaal op haar schrijversloopbaan. 

Johanna Petronella Vrugt werd op 31 januari 1905 geboren in een huis aan het Vredenoordplein te Rotterdam. In haar schooljaren werd zij soms Jo genoemd; in haar vroege jeugd heette zij, zoals later weer, Anna. Hoewel haar pseudoniem Blaman pas dateert uit de tijd waarin zij met A.

De zesde editie van het literaire festival Woordnacht toont de kleur blauw in al zijn dimensies. De relatie tussen taal, kleur en mysterie inspireerde schrijvers, dichters en kunstenaars om deze kleur te duiden en te ontdekken. Het festival verbindt taal en literatuur met beeld, geluid en muziek, maar ook met andere zintuigen.

Toen de Grote Schoonmaak voorbij was en alle dozen met boeken van de garage weer het huis in werden gesjouwd, wezen mijn huisgenoten mij er voorzichtig op dat dit een uitgelezen gelegenheid was om te bepalen welke boeken terug mochten op de planken en welke ik kon missen. Na mijn aanvankelijke verontwaardiging ben ik uiteindelijk bezweken, niet voor hun argumenten, maar voor de wanhoop die me beving bij de aanblik van alwéér een doos. Het kwam bijna zo ver met me dat ik geen boek meer kon zien, zoals in het gedicht van Jana Beranová: 

Hoe zou het met? Je opent de zoekmachine en tikt een naam in. Een van de eerste hits is een In memoriam en je schrikt je wild. Is ze dood? Al tien jaar? En al die tijd heb ik het niet geweten? Ik heb het over Minke Douwesz. En meteen voor de goede orde: ze is niet dood. Bron is een nummer van Tirade dat via de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (DBNL) beschikbaar is. Een themanummer, blijkt, met meerdere ‘fake’ in memoriams. Grappig natuurlijk,...

Verhuizen is wel een ding. Achttien keer trok ik van het ene naar het andere adres, bewoonde kamers, appartementen, huizen. Soms voor de duur van een jaar, een half jaar, vaker zeven of drie jaar. Tegenwoordig zegen ik mezelf in stilte, we wonen al acht jaar (acht jaar!) in hetzelfde huis. Hardop zeg ik, ‘Nee hoor, wij zitten hier goed, wij blijven hier tot het einde der dagen'. Als was ik het verhuizen moe. Toen hoorde ik over een koetshuis aan de rand van het dorp, dat te huur staat. Ik ging er wandelen, liep achterlangs, keek over de heg, liep voorlangs, keek de oprit langs. En zag mogelijkheden. Ik ken het huis, alle dagen dat ik naar de stad fiets kom ik er voorbij. Met ruimte voor aanleg van een moestuin, het houden van kippen, stond in de annonce. Het huis met koetshuis deed zich anders voor nu ik mezelf er zag rondlopen, door openslaande tuindeuren het terras betreden.

De Maatschappij der Nederlandse Letterkunde heeft onlangs de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs aan de debuutroman Moeders van anderen van Mirthe van Doornik toegekend. Deze stimuleringsprijs wordt jaarlijks uitgereikt, afwisselend in de categorie poezie en proza. Mirthe van Doornik ontvangt een glasobject en 7.500 euro. Moeders van anderen verscheen in 2018 bij Uitgeverij Prometheus.

Sanneke van Hassel (1971) staat bekend als pleitbezorger van het korte verhaal. Ze publiceerde meerdere romans en verhalenbundels en won in 2013 de Anna Blamanprijs voor haar gehele oeuvre. Nederzettingen is haar meest recente verhalenbundel met zestien korte verhalen die allemaal gaan over een thuis of juist het gebrek daaraan.

Het afgelopen weekend vond in Rotterdam de vierde editie van literair festival Woordnacht plaats. Het thema van dit jaar was ‘Stilte’. Op de zaterdagavond zijn er zes festivallocaties, verspreid over de binnenstad: Arminius, het Goethe-Institut, Theater Rotterdam en drie zalen in hoofdgebouw TENT.

Anna Blaman, Anton Coolen, Max Dendermonde, Henriëtte van Eyk, Hella Haasse, Alfred Kossman, Adriaan van der Veen en Simon Vestdijk: samen schreven ze de roman De doolhof.
Hun namen staan in alfabetische volgorde op de titelpagina. Allemaal schreven ze één hoofdstuk en de goede verstaander - de lezer met ‘kennis van de huidige Nederlandse literatuur’ - maakte kans op een mooie prijs als hij in staat was de schrijvers aan hun hoofdstukken te koppelen: ‘zend Uw oplossingen vóór 31 Januari 1952 per briefkaart onder vermelding van “prijsvraag” en naam en adres van Uw boekhandel aan N.V. Int. Uitg. Mij “Het Wereldvenster”, Heerengracht 433, te Amsterdam.’*

Zullen ze het zo bedacht hebben bij het CPNB: ‘Laten we dit jaar maar weer twee mannen doen. Scheelt een hoop gezeur, (denkend aan vorig jaar toen de gekozen schrijfster gewogen en te licht bevonden werd). Doen we over twee jaar weer een vrouw, misschien wel twee, voor het essay en de novelle. Doen? Dan lopen we gelijk een beetje in op dat handjevol vrouwen die een boekenweekgeschenk hebben geschreven.’ Ze weten dat er geturfd wordt op het aantal vrouwen, dat ze op hun tellen moeten passen.