7 Zoekresultaten voor: Kees Verheul

In het oude jaar bezocht ik de cardioloog. Hij vroeg hoe het ging, ik lachte, zei goed. De cardioloog keek op zijn beeldscherm naar een filmpje, mijn hartfilmpje. Hij vroeg om mijn pols. Joeg me schrik aan door het over hartschade, cardioversie (dat klonk als een eerste of tweede versie van een muziekstuk) te hebben. Het nadeel dat ik vrouw ben (help), bepaalde leeftijd enzovoort. De kans van propjes in de bloedbaan. En dat willen we niet, besloot hij. Nee, nee, dat willen we niet, zei ik hem na. U moet het rustig aan doen, zei hij. Ik moet het rustig aan doen dacht ik, wist even niet meer wie ik was. Ik voelde me goed, maar wie was dan die vrouw waar deze diagnose bijhoorde? Deuntjes als banger hart en bloedend hart speelden door mijn hoofd. Ik liep rustig door de gangen naar de uitgang, wachtte rustig op de bus.

Ik verbleef een aantal dagen in een huisje in Amsterdam Noord. Ik paste er op de kat, Mio, hoewel hij best goed voor zichzelf kan zorgen. Ik hoefde alleen maar de tinnetjes voer te openen, zijn bakje te vullen, zo nu en dan een praatje, een aai. Mio is mijn missie, mijzelf uitvinden het doel. Woensdagmiddag  halfvijf stak ik met de pont het IJ over. Ik dacht aan Mercy uit de roman  Franse vlecht van Anne Tyler. Toen de kinderen de deur uit waren ging ze in haar atelier wonen zonder de indruk te wekken dat ze haar man verliet. Ik stelde me voor hoe ik een bestaan elders zou opbouwen, al wil ik mijn man niet verlaten. Mercy bracht elke dag wat spullen van haar huis naar het Atelier. 'Op dinsdag bracht ze een badhanddoek, een washandje, een stel lakens en een wollen deken mee.' Tyler schrijft vaker over vrouwen die zich losmaken van familie, er opeens de brui aangeven zoals Delia in Tijd van leven, man en kinderen achterlaat en zich een heel nieuw leven aanmeet. 

Bij gebrek aan ‘Boekenmendel’, uit het gelijknamige verhaal van Stefan Zweig over de joodse boekensjacheraar, een levend lexicon ten tijde van de Eerste Wereldoorlog, google ik naar informatie over Kees Verheul. Op wikipedia vond ik een tiental publicaties en vertalingen. En een recensie van T. van Deel over Villa Bermond, deel l van de romancyclus De Tutcheffs. Het begon met Tirade die laatst op de deurmat viel, een vrij dunne, maar evengoed met een keur aan bijdragen die niet onderdoen voor een doos exquise bonbons (er is even niets anders bij de hand).

Russisch vertaler Aai Prins werkt aan een vertaalproject dat alle verhalen, verschillende novelles en een roman van de Russische schrijver Andrej Platonov (1899-1951) omvat en in twee delen verschijnt in de Russische bibliotheek van Van Oorschot. Het eerste deel, Platonov Verhalen, verscheen in de zomer van 2019 en werd later in het jaar bekroond met de Letterenfonds Vertaalprijs. Het Letterenfonds roemt Aai Prins (1959) als ambassadeur van de Russische literatuur, al is ze daar zelf zeer bescheiden over.

door Menno Hartman

Het is een pil, deze ruime keuze uit de gedichten van Joseph Brodsky, en wat een rijk boek! Voor de liefhebbers van deze Nobelprijswinnaar van 1987 is het een intense ‘eindelijk!’ ervaring. Bij verschillende uitgevers, maar met name De Bezige Bij waren in de loop der jaren, vooral de 90-er jaren wel een aantal kleinere verzamelingen verschenen in vertalingen van verscheidene vertalers.

Recensie door Karel Wasch

Uitgeverij Tiem uit Baarn, de uitgeverij van Cok de Zwart, komt met een nieuwe literaire serie, de Prominent-reeks. Van oorsprong geeft deze uitgeverij managementboeken en tijdschriften uit.
De Prominent-reeks is een voortzetting van de reeks Prom Bibliofiel, die onder auspiciën van Wim Hazeu geruime tijd verscheen.