Lena Brücker uit Hamburg is volgens de verteller de ontdekker van de curryworst. Hij kent mevrouw Brücker uit zijn kinderjaren en bezoekt de inmiddels blinde en bejaarde vrouw in het verzorgingstehuis omdat hij wil weten hoe zij tot de ontdekking kwam. Het is een lang verhaal, dat Lena wel wil vertellen onder de voorwaarde dat de verteller voor taart zorgt. In zeven middagen met koffie en taart vertelt zij het verhaal over de oorlog, liefde en curryworst….
Eind april 1945

Lena (40) staat In de rij voor de bioscoop en ontmoet daar de 16 jaar jongere marinesoldaat Hermann Bremer. Na de film gaat hij met haar mee naar huis en de volgende ochtend besluit hij bij Lena te blijven. (Hij moet als marineman zich melden bij een anti-tankeenheid en weet dat hij dat vrijwel zeker niet overleeft.) Als deserteur loopt hij het risico doodgeschoten te worden dus kan hij zich niet op straat vertonen. Op zijn sokken loopt hij door het huis zodat ook de buren niet merken dat er iemand is.
Lena gaat gewoon naar haar werk en geniet van Herman’s aanwezigheid. Hij maakt dat zij het ouder worden kan vergeten.
Maar dan kapituleert Duitsland en Hitler pleegt zelfmoord. Dit zou betekenen dat Herman weggaat en Lena besluit hem nog even niet te vertellen dat de oorlog afgelopen is. Wel vertelt ze over de foto’s van de concentratiekampen, wat Bremer niet gelooft. Ze vertelt over de Engelsen die in Hamburg zijn waardoor Herman denkt dat Duitsland samen met Engeland tegen Rusland verder zal vechten…
Natuurlijk komt Bremer het op een dag te weten en hij verdwijnt in het pak van Lena’s man. Zijn marinekleding heeft hij bij haar achtergelaten met daarop een ruitersinsigne. Deze insigne zal nog een grote rol spelen in de ontdekking van de curryworst.

Lena vertelt het verhaal in haar tempo en laat zich niet opjutten. Het is een markante vrouw die ondanks haar vergevordere leeftijd nog zeer aanwezig is. Het is ook een bijzonder verhaal omdat vanuit Duitse kant over de oorlog wordt verteld. Over het verraad maar ook de saamhorigheid. Lena zelf vind de oorlog vreselijk en wil ook van Herman geen verhalen horen. Zij heeft het druk met zorgen voor voedsel en is daar erg vindingrijk in. Lena wordt als persoon zeer beeldend neergezet.
De curryworst speelt eigenlijk nauwelijks een rol in het verhaal maar het geeft een leuke aanleiding om Lena haar verhaal te kunnen laten vertellen