Hoewel de pers weinig belangstelling lijkt te hebben voor zijn werk, is Lévi Weemoedt bij een zeer breed publiek enorm populair. Met zijn zelfspot, melancholie en zwarte kijk op het leven heeft hij een vaste schare fans om zich heen weten te verzamelen.
Lévi Weemoedt is het pseudoniem van de in oktober 1948 geboren Isaäk van Wijk. Zijn vader was werkzaam in een olieopslagbedrijf en schreef in zijn vrije tijd gedichten. Na het gymnasium te hebben voltooid ging Weemoedt Nederlands studeren in Leiden.
Na zijn opleiding was Weemoedt van 1971 tot 1883 leraar Nederlands op een scholengemeenschap in Vlaanderen. Hij is gestopt met lesgeven omdat ‘te veel goeie bedoelingen en moeite onder gaan in sleur en banaliteiten’.
Van 1976 tot 1979 was Lévi Weemoedt redacteur van het Amsterdamse studententijdschrift Propria Cures. Tevens werkte hij in deze periode mee aan verschillende radio- en televisieprogramma’s en trad hij negen jaar lang op met Hans Dorrestein en de Buitenband met een repertoire van liedjes en gedichten.
Naast zijn andere werkzaamheden schrijft Weemoedt gedichten. Ook heeft hij enkel verhalenbundels, een roman, en een novelle gepubliceerd. Weemoedt schrijft, naar eigen zeggen ‘voor eigen genoegen en vermaak’ en om ‘na alle depressies en treurigheid zijn eigen somberheid te bespotten’.
Zijn poëzie en proza werd onder andere gepubliceerd in de Volkskrant, Avenue en Elle.
Zijn debuut Geduldig Lijden verscheen in 1977 bij Thomas Rap. Het werk van Lévi Weemoedt is sterk autobiografisch te noemen en wordt gekenmerkt door de altijd aanwezige melancholie en doodsdrift. In zijn verzen steekt hij echter eerder op een milde dan op een wrange manier de draak met zichzelf en anderen. De vorm van zijn poëzie is traditioneel te noemen: Weemoedt schrijft voornamelijk sonnetten en bedient zich van een klassiek metrum en rijmpatroon.
In 2018 viert Lévi Weemoedts zijn 70ste verjaardag, ter gelegenheid daarvan stelde Özcan Akyol, die een bewonderaar is van Weemoedt, een bloemlezing samen van zijn werk.
Bibliografie
- Geduldig Lijden (gedichten, 1977)
- Geen bloemen (gedichten, 1978)
- Van dansen en zingen & treuriger dingen (gedichten, 1980)
- Bedroefd maar dankbaar (gedichten, 1980)
- Zand erover (gedichten, 1981)
- Van harte beterschap (gedichten, 1982)
- Treurpiet (gedichten, 1982)
- Een treurige afdronk (verhalen, 1983)
- De zachte stal (gedichten, 1984)
- Daar komt de bruid… Over trouwen en andere sprookjes (verhalen, 1985)
- Weemoedt en vrede (gedichten, 1985)
- De ziekte van Lodesteijn (roman, 1986)
- Liedjes van welzijn, volksgezondheid & cultuur (gedichten, 1987)
- Liefdewerk oud papier (verhalen, 1987)
- Acte van verlating (verhalen, 1988)
- Een treurige afdronk (gedichten, 1990)
- De nadagen van Lodesteijn (novelle, 1990)
- Halte tranendal (verhalen, 1991)
- Ken uw klassieken! (verhalen en gedichten, 1992)
- Overal wat (verhalen, 1995)
- Zondagskind (verhalen, 1996)
- Oratio pro Assen (toespraak, 1996) – t.g.v. de heropening van het Drents Museum op 30 november 1996
- Ons soort mensen (verhalen, 1999)
- Rijk verleden (gedichten, 1999)
- Vanaf de dag dat ik mensen zag (2007)
- Met enige vertraging (2014)
- Pessimisme kun je leren! De mooiste versjes uitgekozen door Özcan Akyol (2018)
Bron: http://www.boekenwereld.nl/
