Archief: december 2022

Ik zocht naar de werkelijkheid, naar een verhaal, stoere verhalen, aards maar ook verheven. Meedogenloze winters, weemoedigheid, verblindende zomerdagen, de dood van een bedrieger. Ik begon in Jagersverhalen van Toergenjew, ‘Ik heb een buurman, een jong landeigenaar, die een enthousiast jager is.’ Ik heb niets met jagen, toch las ik verder.

Kijken met andermans ogen van Ad Zuiderent opent met een voorwoord dat bij nader inzien een gedicht in prozavorm blijkt te zijn. Het leest als een briefje op de keukentafel: kom binnen, ik ben er even niet, maar maak het je gemakkelijk.

Vladimir Nabokov schrijft in Speak Memory dat de roman Misunderstood (1869) van Florence Montgomery het eerste Engelse boek was dat zijn moeder hem voorlas, en dat het lot van de hoofdpersoon hem een vakkundiger brok in de keel bezorgde dan wat dan ook van Dickens.

Lezers die niet houden van indringende gedachtewisselingen over dood en leven, over trouw en ontrouw, over kunst en vliegwerk en al het andere dat er is tussen hemel en aarde, kunnen Theodor Holman’s novelle Als de liefde beter niet ter hand nemen.

We vierden sinterklaas. Onze vier  kinderen, waarvan twee met hun kinderen, waren vanuit verschillende delen van het land gekomen. Oudste dochter gaf me het boek, Ik nog wel van jou van Elke Geurts, dat ik in de zomer had uitgeleend, terug.

Voorin in het boek Veen, dras, moeras heeft Annie Proulx de volgende opdracht opgenomen:

‘Dit bescheiden boek is opgedragen aan de inwoners van Ecuador, die ervoor zorgden dat hun land als eerste ter wereld rechten voor natuurlijke ecosystemen in de grond- wet heeft opgenomen.