Myrte Leffring (1973) is dichter, hoofdredacteur van poëzietijdschrift Awater en geeft schrijfcursussen poëzie. Van haar hand verschenen gedichten in diverse tijdschriften en zij treedt op festivals en andere podia op met het lezen van haar werk, al of niet begeleid door een pianist.
Archief: november 2022
Levensveranderende zomer
Recensie door Marijke Plante
In de snikhete New Yorkse zomer van 1983, waarin de aidsepidemie de overlijdensadvertenties beheerst en de straten worden bevolkt door daklozen, potloodventers en zakkenrollers, ontstaat een vriendschap tussen twee stagiaires bij een krant, Beth en Edie.
Fotosynthese 29 - Studeren in gevangenschap
Het zou een moment op een feestelijke bijeenkomst kunnen zijn, maar dat is het niet. Op de foto staan mannen in een vrijetijds-outfit van lichte overhemden en korte broeken. Er staan twee glazen op tafel en liefst twee obers zijn onderweg naar ze toe.
Twee aspirine
Column
In alle vroegte printte ik het toegangsbiljet uit waarmee ik ’s middags zal worden toegelaten tot het Paleis op de Dam waar de Israëlische schrijver David Grossman uit handen van de koning de Erasmusprijs krijgt uitgereikt.
Thuis in het ongemakkelijke verleden – Armando’s Berlijnse stukken gebundeld
Recensie door Kees Bakhuijzen
Toen schrijver/kunstenaar Armando (pseudoniem van Herman Dirk van Dodeweerd, 1929-2018) in 1979 op uitnodiging van de Deutsche Akademische Dienst naar Berlijn vertrok, was het idee er een jaar te blijven.
In memoriam Hannemieke Stamperius, alias Hannes Meinkema 1944 - 2022
Zonder dat er veel ruchtbaarheid aan werd gegeven is Hannemieke Stamperius, vooral bekend onder haar pseudoniem Hannes Meinkema, op 22 november in haar slaap overleden in haar woning te Amsterdam.
Liefde en standsverschillen in Nederlands-Indië rond de vorige eeuwwisseling
Recensie door Hans Vervoort
Dido Michielsen had veel succes (na een aantal biografische werken) met haar eerste roman Lichter dan ik, het verhaal van een Indonesische oermoeder (de ‘njai’) die haar kinderen, die zij had met een Hollandse man, moest laten opvoeden door anderen.
Plastic letters
Column
Als je in de trein met een slakkengangetje langs de achterkant van Schalkwijk sukkelt, kun je daar op de gevel van een rijtjeshuis een tekst van slechts twee woorden lezen: met grote letters is daar een streng vermanend ‘heb lief’ aangebracht.
Relevant, sappig en genuanceerd
De hoofdpersonen in De fantasten lijken op het eerste oog nauwelijks iets met elkaar gemeen te hebben, maar toch. Het ‘Oosterse Juweel’ (bijnaam van Mantsjoeprinses Yoshiko), de ‘magische Boeddha’ (bijnaam van Himmlers privémasseur Kersten) en de Joodse immigrant, van de gelijknamige affaire (Weinreb) brachten ieder op hun beurt tijdgenoten en historici op een dwaalspoor.
Een fysieke reis door een verhaal
Recensie door Stefanie Katzenbauer
Waar we niet zijn van Lina Issa is een non-fictie verhaal met een fysieke beleving. Het is een zoektocht naar een thuis dat bekend maar onbereikbaar is en waarin de sensaties van het lichaam zo worden beschreven dat je als lezer meereist door de herinneringen van Lina aan haar geboorteland Libanon.
Een marktplein
Column
Ik lees Onder literatoren, vijfentwintig schrijversinterviews die tussen 1970 en 1983 door Herman De Coninck geschreven zijn. Prachtige gesprekken. Zoals met Anton Koolhaas die bekend stond als onbenaderbaar, vertelt over zijn dierenverhalen, het heeft over, ‘Het begrijpen dat alle vragen dood.’ Intrigerend, een begrijpen dat allesomvattend wordt, stilstand tot gevolg heeft.
Je moet sterk in schrijven worden om een puzzel te kunnen schrijven
De Italiaanse schrijver en journalist Andrea Bajani (1975) is in eigen land een gelauwerd schrijver. Over zijn debuutroman, Cordiali saluti, (2005), schreef de schrijver Antonio Tabucchi (1943-2012) dat hij dit boek gelezen had ‘met een opwinding die ik in tijden niet meer heb gevoeld in de Italiaanse literatuur’.
Recent
2 oktober 2023
1 oktober 2023
30 september 2023
29 september 2023
28 september 2023
26 september 2023
Literair Nederland - 10 jaar geleden
07 oktober 2013
Papieren monument voor een kortebaanstilistRecensie door Adri Altink
Simon Carmiggelt had al een bronzen standbeeld in Amsterdam en was in De Steeg al op een bankje neergezet, nu is er ook nog eens een papieren monument voor hem, met de uitstraling van de boeken uit de Russische Bibliotheek van Van Oorschot.