Archief: april 2022

‘De dingen waar we zelf niets van begrijpen zijn het moeilijkst te vertellen.’ Dit is de laatste zin van het eerste hoofdstuk van De verborgen dochter van Elena Ferrante.

Het startpunt van Scotty Gravenberchs roman De ploegscharen van Deik is even somber als veelzeggend: een dronken nieuwslezer gaat viraal, en dat betekent het einde van zijn carrière.

Met De wedergekeerden van Georges Perec (1936-1982) leverde Guido van de Wiel op de palindroomdatum 22.02.2022 zijn tweede vertaling af van deze auteur. Zijn eerste was ’t Manco in 2009.

Wat een prachtige combinatie van titel en omslag: Te waar om mooi  te zijn tegen de achtergrond van één van de bekendste werken van Teun Hocks die de meest bizarre scènes ontwierp voor zijn kunst.  

Wat van Disoriëntaties echt een indrukwekkende bundel maakt, ligt besloten in deze twee autobiografische regels: ‘Een episch dichtwerk zonder eindaccent / Wordt door een jonge vrouw gepresenteerd / Zij ging in quarantaine als student / En heeft al schrijvende een taal geleerd.’ Aarens woont in Engeland en heeft tijdens de lockdown met haar pen zich de moedertaal van haar vader eigen gemaakt.

In het televisieprogramma Danny’s wereld toont een Poolse man zijn verwoeste hand. Ongeluk op het werk. Arbeidsongeschikt, woning verloren en dakloos geworden. Slaapt in een park. Danny Ghosen vraagt of de man familie heeft.