Op 17 oktober 1898 wordt Simon Vestdijk, één van de belangrijkste en invloedrijkste schrijvers van ons land, geboren te Harlingen. Al jong begint hij gedichten te schrijven. Na het H.B.S. gaat hij medicijnen studeren aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij in 1925 het doctoraal examen aflegt. Twee jaar later verwerft hij het artsdiploma.
In hetzelfde jaar, 1927, verhuist hij met zijn ouders naar Den Haag. Tot 1932 neemt hij verschillende artspraktijken waar. Tussendoor studeert hij filosofie en psychologie en legt hij zich tevens toe op de astrologie. Als scheepsarts maakt hij een korte reis en na een kort verblijf in Amsterdam vestigt hij zich in 1932 weer in Den Haag.
In 1932 verscheen zijn poëziedebuut Verzen en, hoewel hij twijfelt tussen een loopbaan in de muziek of in de literatuur, kiest Vestdijk in 1933 definitief voor het schrijversschap. Zijn vriendschap met E. du Perron en Menno ter Braak leidt hem in de redactie van het tijdschrift Forum.
In 1940 vestigt hij zich in Doorn, waar hij op 4 mei 1942 door de Duitse bezetter als gijzelaar wordt gearresteerd. Hij wordt tot 1 maart 1943 vastgehouden. Direct na de bevrijding neemt Vestdijk zijn oude redigerende en kritische functies weer op: hij werkt als literair criticus onder andere voor Podium en De Gids. Eind 1959 stopt hij definitief met het schrijven van literaire recesies. Wel verschijnt er nog een groot aantal muziekrecensies van zijn hand.
Simon Vestdijk leidt een teruggetrokken leven en lijdt regelmatig aan zware depressies. Zijn poëzie kenmerkt zich door een sterke plastiek en zelf meent hij een ontwikkeling te kunnen aantonen van een zogenaamde parlando-poëzie naar een meer lyrische gekenmerkte poëzie. Een veel voorkomend thema in zijn proza is onder andere de spanning tussen de geest en stof. Vestdijk houdt zich veelvuldig bezig met de vraag naar de zin of zinvolheid van het leven. Zijn pogingen een antwoord te vinden op deze vraag leiden hem regelmatig op het terrein van de filosofie, het metafysische en het occulte. Indrukwekkend is de kennis van deze gebieden die Vestdijk tentoonstelt.
In 1933 schrijft Vestdijk een zeer omvangrijk boek Kind tussen vier vrouwen. Aangezien Vestdijk geen enkele uitgever bereid ziet deze roman uit te geven, bewerkt hij het manuscript en geeft een reeks romans uit op basis van dit oorspronkelijk manuscript. De reeks, met Anton Wachter in de hoofdrol, wordt pas in 1960 afgesloten met De laatste kans. Veel van zijn romanpersonages streven naar een een-zijn, maar vaak wordt dit streven tegengewerkt door een besef van vervreemding, dat de persoon dwingt terug te keren naar het hier en nu van een begrensd ik.
In 1965 trouwt Vestdijk met Adriana Catharine Maria van der Hoeven. Samen krijgen zij twee kinderen, Dirk Simon en Annemieke. In 1971 overlijdt Simon Vestdijk te Utrecht.
Tijdens zijn leven werd Vestdijk meerdere malen bekroond. Zo ontvangt hij onder andere de prozaprijs 1946 van de gemeente Amsterdam voor Pastorale 1943, de Constantijn Huygensprijs voor zijn gehele oeuvre (1955) en in 1963 werd hij geridderd in de orde van de Nederlandse Leeuw.
Bron: www.svestdijk.nl
