Archief: november 2017

Wie het boek achteloos openslaat en begint te lezen zal snel de indruk kunnen krijgen met De vos een nieuwe bundel persoonlijke beschouwingen in handen te hebben van Dubravka Ugrešić, de in Amsterdam woonachtige Kroatische auteur van de verzameling opstellen Europa in sepia uit 2015.

Wie plaats neemt in de redactie van een literair tijdschrift, doet dit om de schitteringen in de literatuur mede prijs te mogen geven. Aankomend schrijvers die ‘het’ in zich hebben voor het voetlicht te schuiven.

Er is in de loop van de ongeveer zestig jaar dat er op televisie aandacht besteed wordt aan schrijvers en aan literatuur veel veranderd. Maarten Asscher vatte het tijdens het gesprek waarmee het symposium Literatuur op tv eindigde heel mooi samen: het initiatief ligt niet meer bij de schrijvers.

De afgelopen dagen moest ik denken aan de Zimbabwaanse schrijver Chenjerai Hove. Dat kwam door de berichtgeving over Robert Mugabe, dat hij was afgezet en ondertussen daadwerkelijk is afgetreden. Dat had Chenjerai Hove nog moeten meemaken, dacht ik.  

Hoeveel leed kan een mens in zijn leven hebben? Wat is het ergst denkbare verdriet, en hoe kan je dat dragen? Emily Ruskovich gaat de confrontatie met deze vragen aan in haar roman Idaho, die zich afspeelt in het hoge noorden van de gelijknamige dunbevolkte Amerikaanse staat.

‘Dat dat zomaar kan, alle dagen in de weer met die kaartjes.’ Om die zin zal ik vast ook gelachen hebben, toen ik Utopia of De geschiedenissen van Thomas van Doeschka Meijsing voor het eerst las.