Patricia Werner Leanse en Yve du Bois hebben er een handje van: de kunst om ergens, op of nabij de gulden snede van een film, de kwintessens ervan tot uitdrukking te brengen.
Archief: augustus 2017
Overleven dankzij religie, vriendschap en hoop

In april 2017 is er bij Van Oorschot een nieuwe vertaling verschenen van Mijn gevangenissen van Silvio Pellico, een Italiaanse klassieker uit 1832.
Tien jaar gevangen
Tussen 1800-1860 werden de Italiaanse gebieden overheerst door het Frankrijk van Napoleon Bonaparte en de Oostenrijkse Habsburgers.
Overleden tijdens lezen van dit boek

De man of vrouw die op 15 juli 1977 Hebdomeros van Giorgio de Chirico kocht of kreeg, wachtte daarna nog bijna anderhalf jaar voordat hij of zij in het boek begon.
Bakkie doen

Statushouders – erkend als vluchteling en beschikkend over een verblijfsvergunning – brengen naast hun geschiedenis ook hun karakter mee. Hun openheid of juist hun nukkigheid. En zij moeten vertrouwen in jou krijgen voor ze het hunne durven geven.
Een bundel die de lezer onderdompelt in dystopische fantasieën en ideeën

Het Advertentiespel uit vroeger tijden was vermakelijk vanwege de vreemde advertentieteksten die konden ontstaan als de in stukken gehakte zinnetjes door toeval bij elkaar kwamen: ‘Aangeboden: vier nieuwe leden met grote kleefkracht’.
Behoorlijk overschat

Een kind van twee leert zo’n tien woorden per week. Tegen de tijd dat het volwassen is, kent het gemiddeld zo’n 10.000 woorden. Wie veel leest kan dat aantal verdrievoudigen.
Het echte vuur van deze bundel zit in het ongemak

Marije Langelaar weet hoe ze een gedichtenbundel moet beginnen, in: ‘Ik werd wakker dat jaar aan het strand / mijn vogellichaam / sterk vermagerd. // Ik schrok van mijn vriend die naast mij lag.
Dichtbij de schrijver

Heeft het zin om als lezer de voetsporen van een schrijver te volgen? Die vraag drong zich bij me op toen ik vorige week in Haworth was, de plaats waar de gezusters Brontë halverwege de negentiende eeuw literatuurgeschiedenis hebben geschreven.
Variabele verhalen in prettige stijl geschreven

Astronaut van Pieter Kranenborg stelt de recensent voor een dilemma: wel of niet beginnen over het geboortejaar van de schrijver? Er wordt soms teveel nadruk gelegd op een opvallende leeftijd van de auteur, vooral vanuit de marketing hoek.
Oostende, de vergane glorie voorbij

Een uitnodiging voor de opening van een tentoonstelling in de Venetiaanse Gaanderijen leek acht jaar geleden de aangewezen gelegenheid om eindelijk naar Oostende af te reizen. Griep stak daar destijds een stokje voor.
In de koffer van Els

De meningen verschillen: neem je nu Ilja Leonard Pfeiffer mee als je op vakantie gaat naar Genua of juist niet? Christiaan Weijts heeft er als antwoord de term ‘contrapuntisch lezen’ voor bedacht: stop het Winterlogboek van Paul Auster bij voorkeur in de koffer als je in de zomer naar een snikhete plaats gaat.
Recent
10 juni 2013
Sprookjesachtige bundel tragische lotgevallen
Recensie door Adri Altink
De wonderlijkste geschiedenis in de debuutbundel van Kerim Göçmen is het titelverhaal. De verteller daarin noemt zichzelf ‘bij gebrek aan een betere benaming een kwelgeest’. Hij is dat geworden na een ‘fatale gebeurtenis’ die hem als baby trof.