Met flinke tussenpozen heeft R.A. Basart poëzie gepubliceerd. Hij debuteerde met een gedichtenbundel in 1975; twee jaar later verscheen zijn tweede, en twwer wintig jaar later publiceerde hij zijn eerste roman.
Archief: juni 2017
Oogst week 26
Zeven teksten telt Kort proza van Samuel Beckett. De kortste tekst – noch het een nog het ander – is tien zinnen lang, zou poëzie kunnen zijn, als Beckett het geen verhaal gevonden had.
Het huis van een schrijver

De schrijver heeft al vaak gezegd dat ze tijdens het schrijven geen mensen in huis duldt. Dat het schrijven van een roman een opperste vorm van concentratie vergt. Dat zij dan onaangenaam gezelschap is.
‘We hebben gedaan wat we konden’

Voor zijn nieuwste boek neemt Alexandre Seurat u mee naar Frankrijk. Nee, niet naar dat alleraardigste huisje in de Provence waar u afgelopen zomer zo hebt genoten van het uitzicht op de lavendelvelden, maar naar dat andere Frankrijk: de banlieues en oude industriegebieden, waar werkloosheid, armoede en huiselijk geweld welig tieren en het Front National van de uitzichtloosheid profiteert om electorale successen te boeken.
De kracht van de roos

Als je weet dat mijn vrouw Roos heet, zal je begrijpen dat ik altijd geroerd word als ik rozen zie bloeien. Zo’n acht jaar geleden bevond ik me in het Groninger Museum voor een prachtig schilderij –
Write Now! drie winnaars en geen publieksprijs

“Zijn vader was arts en had meteen gezien dat het een stukje mens was dat Luigi tussen zijn kaken geklemd hield, vastbesloten het aan niemand af te staan. In de dagen erna spoelden er steeds meer stukjes aan.
Logboek van een ziener

‘Waarom woon ik in Nederland?’, staat te lezen op de achterflap van een studie naar Noord-Europeanen die zich in Zuid-Europa vestigen. De tekst vervolgt: ‘Waarom niet op een boederijtje in Frankrijk, in een Spaanse molen, of op een Portugese quinta?
Mijn Portugese kat

Ik verkeer de laatste tijd nogal in Portugese gedachtesferen, het zal wel te maken hebben met de warme dagen waardoor het leven zich tot de basale levensbehoeften beperkt. Het is heerlijk hoor, maar het voelt ook als een vergeefs teruggrijpen in de tijd.
Een disharmonisch tegengeluid

Ali Bader is columnist en (oorlogs-)verslaggever voor Arabischtalige nieuwsmedia en heeft een tiental fictiewerken geschreven met Papa Sartre (2001) en The Tobacco Keeper (2008) als bekendste titels.
Een lekker tussendoortje

Jean Echenoz is een Franse auteur die in 1999 voor zijn roman Ik ben weg de Prix Goncourt won. Geen kleine jongen dus. Hij waagde zich eerder, naast romans, verhalenbundels en novellen, aan boeken over bijzondere personen (Maurice Ravel, Emile Zatopek, Nikola Teska).
Oogst week 25
Hoewel reeds in 2012 verschenen, komt uitgeverij Podium met een nieuwe uitgave van de succesvolle verhalenbundel Verrassing van Edgar Keret. Als filmmaker is hij de Tarantino van Israël genoemd en ook zijn literaire werk werd bekroond met diverse prijzen.
Dissonanten

In de rubriek ‘Mijn favoriet’ (NRC) las ik over iemand die een kunstwerk van Hugo Tieleman kocht. Bij zijn aankopen let hij er altijd op, scheef hij, of het werk harmonie heeft, ‘zoals muziek geen dissonanten mag hebben.’ Oké, dat is zijn opvatting.
Recent
29 mei 2013
Geen behoefte aan zichzelfHet verdwijnen van Robbert van Robbert Welagen (1981) gaat over een schrijver die lijkt op de auteur en die ook dezelfde naam heeft. In de roman schetst Welagen een alternatief leven dat hij geleefd had kunnen hebben na het verschijnen van zijn debuut Lipari toen hij 25 was.