Bloemlezing waarin de ene dichter beter bevalt dan de ander
De poëzie van een land ontwikkelt zich vaak dankzij impulsen van buitenaf. Zonder de Italianen had het sonnet waarschijnlijk niet bestaan, met als verdere consequentie dat de Nederlandse canon bijvoorbeeld ‘De moeder de vrouw’ armer was geweest.
Volgens de Brits-Amerikaanse filosoof A.N. Whitehead is de Westerse filosofie niets anders dan ‘een serie voetnoten bij Plato.’ Iets soortgelijks kun je evengoed zeggen van veel kunstwerken. Zo refereren zowel werk als uitlatingen van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge aan Plato’s allegorie van de grot: iemand zit met zijn rug naar het licht, naar wat zich buiten de grot allemaal afspeelt.
Het somberde nogal de laatste week. Donkere dagen in juli, dat red ik niet. Sombere gedachten rommelden door mijn hoofd en filterden zich uit tot er één idee bleef hangen waarvan ik dacht: hm, daar zit wat in.
Op 24 november 1985 overleed Kees Buddingh’ op 67-jarige leeftijd. Op zijn grafsteen staat: ‘Liefde, vriendschap, poëzie: dat is mijn drieëenheid.’ Daaronder: ‘Cees Buddingh’ Dordts Dichter’. Het is opmerkelijk dat er ‘Cees’ op de steen staat, schrijft Wim Huijser in Dichter bij Dordt.
Tweemaal een voorplat, twee titels in twee talen. Twee hoofdpersonen, één lichaam, één schrijver. Dat kenmerkt de opmerkelijke dubbelroman Einde verhaal/End of Story van de geboren Amsterdammer Philibert Schogt (1960), die opgroeide in de VS en Canada.
Psychische problemen zijn in de romans van Josha Zwaan een terugkerend gegeven. In het teruggetrokken leven van de vrouwelijke hoofdpersonen wordt maar een enkeling toegelaten en ook die krijgt weinig te horen over wat er werkelijk in hen omgaat.
Onder leiding van Ruhollah Khomeini wordt in Iran op 1 april 1979 de islamitische republiek geboren. Voor Abnousse Shalmani en haar familie betekent dit het einde van een zorgeloos en vooral vrij leven.
Voor iedereen die wil voorkomen dat de zonovergoten dagen aan strand of zwembad in ledigheid voorbijgaan: neem dit boek mee. Het is meeslepend en het doet je regelmatig vergeten waar je eigenlijk bent: niet in je strandstoel tussen de badgasten, maar in het Victoriaans Londen van 1875, tussen de prostituees en de heren, tussen droom en daad.
Op de foto op het omslag van deze debuutroman van Thomas Willmann kijken twee ogen, onder borstelige wenkbrauwen de lezer doordringend en indringend aan. Dat belooft weinig goeds en die belofte komt uit.
Schrijver en beeldend kunstenaar Pam Emmerik is op 5 juli j.l. op 51 jarige leeftijd plotseling overleden. Zij schreef romans, verhalen, toneelstukken en graphic novels en stond nog volop in het leven.
In de markante verhalenbundel uit 1926 De rijke jongen van F. Scott Fitzgerald passeren tijdloze thema’s de revue in een taalkundig gezien, soms wat verouderd jasje. Ook is het taalgebruik hier en daar wat koloniaal van toon.
In de onvolprezen reeks Achter het boek, die al sinds 1962 bestaat en lange tijd werd uitgegeven door het Letterkundig Museum, verscheen dit 43ste deel bij uitgeverij Verloren.
Recensie door: Sunny Jansen
Betoverende kijk op de wereld
Elke landkaart vertelt een verhaal. Een verhaal over ontdekkingsreizen en veroveringen. Over grenzen en dynastieën. Vaak zijn kaarten een aandenken aan landen die je bezocht hebt en soms is het gewoon een hulpmiddel om in eigen land de snelste weg te vinden.