Voor velen zal het een nieuwe zo niet bespottelijke gedachte zijn: de ambitie om ‘op de Spelen van de toekomst spierkracht en geest te verenigen’. Maar ongerustheid is niet nodig.
Archief: oktober 2014
Rituelen
Column
Ik moest iets lezen dus ik las over Buwalda
Column: Inge Meijer
Hoewel een reeds gemaakt plan omgooien, of het compleet veranderen van de indeling van onze woning me gelukkig maakt, kan een kleine verstoring van een dagelijks ritueel het tegendeel bewerkstelligen.
Biografie over 'ongepolijste' schrijver
Er zijn verschillende biografieën verschenen over de Amerikaanse schrijver Jack London (1876-1916); hieraan heeft onze landgenoot Hans Dütting (1947) er in 2014 eentje toegevoegd onder de simpele titel: Jack London.
Oogst van de Week 44
Door Carolien Lohmeijer
‘Soms loop ik , de werkkamer beu, het museum in alleen om haar te zien. Of die andere. Of nog een andere.’
Te dik geschreven dun verhaal
Recensie door Vic Veldheer
De tweede roman van de Britse schrijfster Grace McCleen is weinig boeiend. De dunne verhaallijn, het overvloedige gebruik van metaforen, de veelal onduidelijke relatie tussen werkelijkheid en metafoor (waardoor de betekenis van wat de schrijfster wil zeggen voor de lezer onduidelijk blijft), het etaleren van specialistische kennis over de Engelse poëzie, en de herhaaldelijk beschreven psychologische defecten van de hoofdpersoon maken het lezen van dit boek tot een opgave.
Een koor van ikken
Recensie door Maarten Buser
Niemand had er enig idee van wat er aan de hand was verscheen in januari van dit jaar. Nu, in oktober, mag er gesteld worden dat dit poëziedebuut van Jeroen van Rooij (1979) op weinig aandacht in de pers heeft mogen rekenen.
Andorra brengt je in verlegenheid
Recensie door Adri Altink
Schrijver Max Frisch, Zwitser en gestorven in 1991, en schilder Marlène Dumas, geboren in 1953 in Kaapstad maar sinds 1976 wonend in Nederland, zouden het waarschijnlijk goed met elkaar hebben kunnen vinden als ze elkaar ooit hadden ontmoet.
Zo lang als voor altijd is (Het leven van Dylan Thomas 1914 – 1953) – Karel Wasch
Overgeleverd aan de genade van woorden
Recensie door Albert Hogeweij
Honderd jaar geleden kwam dichter en schrijver Dylan Thomas (1914-1953) ter wereld en stierf, na een turbulent leven op zijn negenendertigste.
Kamphuis heeft zichzelf bewezen
Recensie door Els van Swol
Het lijkt of Marco Kamphuis (1966) bij elk nieuw boek voor een andere aanpak kiest. Daarin doet hij denken aan Ian McEwan, voor wie dat ook geldt. Aurore is Kamphuis’ zevende boek, na vijf romans en één novelle: Havik, die ‘Boek van de Maand’ was van het televisieprogramma De Wereld Draait Door.
Oogst week 43
door Menno Hartman
Wanneer je zou moeten voorspellen welke auteurs over 50 jaar nog gelezen worden, zou Maria Stahlie nog niet zo’n slechte suggestie zijn. De grote sellers à la Herman Koch en Tommy Wieringa zijn waarschijnlijk te zeer aan de mode onderhevig om veel tijd te kunnen overbruggen (een lijstje met de bestsellende titels uit de jaren ’20 van de vorige eeuw dat ik ooit onder ogen kreeg leverde bij mij niet 1 herkenning op, bijvoorbeeld) Grunberg blijft dan misschien bekend met 1 werk.
Stof #6 - De Eerste Wereldoorlog
Agenda
STOF is een maandelijks themaprogramma in theater Oostblok te Amsterdam. Komende vrijdag en zaterdag is er een programma rond het thema ‘De Eerste Wereldoorlog’.
Loop de loop, sjie-joep, sjie-joep
Recensie door Evert Woutersen
De Haarlemsche Courant schreef in 1906 over Van oude menschen. De Dingen die voorbijgaan: ‘Couperus’ nieuwe roman is het ‘boek van wroeging’. Zestig jaar geleden heeft Takma den man zijner minnares vermoord, daartoe gedreven door het aansporen der vrouw.
Recent
11 november 2019
7 november 2019
5 november 2019
4 november 2019
1 november 2019
Literair Nederland - 10 jaar geleden
17 november 2009
Zoektocht naar zijn verleden levert charmant boek op
Recensie door Rein Swart
De intrigerende roman ‘Austerlitz’ van W.G. Sebald uit 2003 begint met een bezoek van de ik-figuur, een alter ego van de schrijver, aan de Zoo in Antwerpen in de tweede helft van de jaren zestig. De uilen die hij daar ziet doen hem denken aan de vorsende blikken ‘zoals je die wel aantreft bij bepaalde schilders en filosofen, die door middel van de zuivere waarneming en het zuivere denken trachten door te dringen in de duisternis die ons omringt.’ Daarna ontmoet hij, heel en passant, de mysterieuze Austerlitz in de wachtkamer van het station, die zeer geïnteresseerd blijkt te zijn in de architecturale waarde van het gebouw.