De vuistslag is een heruitgave van de debuutroman van dichter Mark Boog (1970). Boog debuteerde in 2000 met de dichtbundel Alsof er iets gebeurt, waarvoor hij de C.
Archief: augustus 2012
De rijkdom van het menselijk tekort
Recensie door Albert Hogeweij
Zware Pijnstillers, de nieuwe en elfde bundel van Rob Schouten brengt weinig nieuws, of het moet zijn dat ditmaal het menselijk tekort in al z’n grimmigheid net iets minder monter voor het voetlicht wordt gebracht dan voorheen.
Naar een rustig heenkomen voor de zoekende mens
Recensie door Machiel Jansen
Niet alleen Europa is in crisis, ook met de filosofie is het al langer slecht gesteld. Sinds het begin van de twintigste eeuw is er zelfs sprake van een heuse scheuring tussen aan de ene kant de Angelsaksische of analytische filosofen en aan de andere kant de filosofen van het continent.
Licht op Arthur Miller
Recensie door Olivier Rieter
Op zoek naar een toekomst is een verhalenbundel van de vooral als toneelschrijver bekende Arthur Miller. In het voorwoord schrijft Miller dat het voordeel van korte verhalen ten opzichte van toneelstukken de mogelijkheid is gebeurtenissen en personen ‘in een roerloze toestand te bekijken.’ (8) In een geslaagd kort verhaal spelen de locatie, het weer, de sfeer en stemming sterk mee.
De dualiteit van een spiegelbeeld
Recensie door Hugo Brutin
Gerard Koolschijn, hoofdzakelijk bekend als vertaler van klassieke literatuur, heeft een autobiografische roman geschreven die aanvankelijk de niet concreet met de leer van Calvijn vertrouwde lezer ietwat in de war stuurt en op de proef stelt omwille van de waterval van psalmen en teksten uit de Bijbel, de ogenschijnlijk radicale afkeer van het aardse bestaan en de permanent dreigende toorn des Heren geïncarneerd door ene dominee Raave, charismatische predikant met een schare volgelingen waaronder Jan, de rabiate vader van Gerard en moeder Jettie die mooi tekent en evenzeer de dominee bewondert, volgt en bemint.
Nasmeulend vuur
De opening van de roman Het grote vuur, voor het eerst in het Nederlands vertaald, lijkt een zinnelijke klassieker:
‘De laatste keer dat ik met Silvia naar zee ging, kleedde ze zich tussen de jeneverbesstruiken om.
Recent
20 september 2020
18 september 2020
17 september 2020
16 september 2020
15 september 2020
4 september 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
21 september 2010
Recensie door: Machiel JansenRecensie door Machiel Jansen
De barokke volzin wordt in Vlaanderen meer gewaardeerd dan in Nederland. Met barok bedoel ik het gebruik van dansende krullen, overdrijvingen en effecten die schaamteloos theatraal zijn. De barokke volzin is een zin waarin zoveel mogelijk van dat alles in is gestopt. De barokke volzin is dan ook, gemiddeld gesproken, langer dan de niet barokke volzin.
Barok ontleent zijn naam aan het Portugese ‘barocco’ wat onregelmatig gevormde parel betekent. Met barok is dan ook altijd wel iets mis, maar nooit alles.