Dagboekaantekeningen van een jonge Joodse vrouw.
Ruth Maier wordt in 1920 in Oostenrijk geboren en vlucht aan het begin van de Tweede Wereldoorlog naar Noorwegen, terwijl andere familieleden zoals haar oma, haar moeder en zus naar Engeland gaan.
Archief: augustus 2010
Recensie door: Rein Swart
Een sociale stuntel met diepzinnige gedachten
De van oorsprong Nieuw-Zeelandse en sociaal onhandige Grace onderbreekt het schrijven aan haar roman voor een weekend in de Midlands bij het gezin van een Engelse journalist die haar heeft uitgenodigd na een vraaggesprek met haar over haar werk.
Recensie door: Machiel Jansen
Recensie door Machiel Jansen
Wie in zichzelf afdaalt en begint te graven kan daar meer dan een wereld ontdekken. Het kleine, nietige innerlijk kan zelfs een heel universum bevatten dat het eigen begrip ver te boven gaat.
Uiteenlopende reacties op een extreme situatie
Het boek begint fascinerend. De negenendertigjarige Keith Neudecker is net ontsnapt uit de Twin Towers en wankelt te midden van andere verdwaasden door Manhattan. Hij heeft glassplinters in zijn gezicht, zit onder het roet en lijkt nog het meest op een grijze robot.
Recensie door: Albert Hogeweij
Recensie door Albert Hogeweij
Toen ik voor het eerst de titel van de ‘nieuwe Pessoa’ zag, las ik aanvankelijk ‘Heimwee naar vervreemding’. Nadat echter gebleken was dat de werkelijke titel Heimwee naar vereeuwiging luidde, maakte een lichte teleurstelling zich van mij meester.
Recensie door: Karel Wasch
Recensie door Karel Wasch
Gays, Lesbo’s en Bi’s in de filmstad
Het is een beetje een afgekloven onderwerp: filmsterren, die homo of lesbo waren, maar dat krampachtig verborgen wensten te houden, mede ingegeven door de contracten, die ze zelf hadden ondertekend.
Recensie door: Lodewijk Lasschuijt
Recensie door Lodewijk Lasschuijt
Wat beweegt een uitgever ertoe om een boek dat drieënveertig jaar geleden voor het eerst is verschenen en waarvan zowel de auteur als de vertaler reeds lang zijn overleden, opnieuw te laten drukken?
Een biografie van de gemene deler
Hoewel de ondertitel ‘De levenskracht van een Indische familie’ luidt, gaat dit boek vooral over de levenservaringen van Asta Hoyer (1917-2002), dochter van een rijke blanke en een arme Indo-Europese vrouw.
Een goede moeder
Recensie door Ingrid van der Graaf
Noem het liefde is de derde roman van Beitske Bouwman. Het is een roman over moederschap die ongetwijfeld veel herkenning vindt en vooral een gevoel van eensgezindheid zal brengen bij de vrouw.
Recensie door: Rein Swart
Het pistool op de omslag suggereert in combinatie met de titel een drama, waarbij een verliefd jong stel er na een wilde achtervolging samen een einde aan maakt. Dit boek van de Vlaming Paul Baeten Gronda, dat ik als laatste las van de vijf genomineerden voor de Academica Debutantenprijs, heeft echter een laag Thelma en Louise-gehalte, al is drama zeker niet afwezig.
Recensie door: Marjolein Paalvast
Recensie door Marjolein Paalvast
Het verleden wordt door mensenhanden gemaakt. Het is een sociale reconstructie, gebaseerd op gebeurtenissen die we belangrijk genoeg vinden om te onthouden. De Tweede Wereldoorlog is zo’n gebeurtenis. Over deze ontluisterende periode uit de westerse geschiedenis zijn al ontelbare verhalen geschreven, herinneringen genoteerd.
Recensie: Het onontkoombaar eigene van de Nederlandse literatuur - Arie Storm.
Door Rein Swart
Een schrijver op zoek naar het verleden
In deze verzameling eerder in tijdschriften en kranten verschenen artikelen, door de schrijver bewerkt en in een leesbare volgorde geplaatst, zet Storm zichzelf neer als een graver naar het verleden.
Recent
4 juni 2020
2 juni 2020
29 mei 2020
28 mei 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
04 juni 2010
Recensie door: Albert HogeweijRecensie door Albert Hogeweij
De nieuwe, fraai vormgegeven bundel van Tsead Bruinja toont voorop een scherp genomen foto van een schop die niet lang tevoren nog gebruikt moet zijn gezien de aarde die er nog aan zit. Achterop ligt de dichter zorgeloos in het hoge gras te dromen. Tussen voor- en achterplat staan 55 gedichten gegroepeerd over 7 afdelingen. Ditmaal geen motto’s van collega-dichters dan wel popmuzikanten, maar is gewoon Bruinja zelf (op een ingelaste sample van Paul van Ostaijen na) ongehinderd aan het woord met al zijn lef en minimale interpunctie en in al zijn kwetsbaarheid.